Sylvia Visser

schrijver, neerlandicus

De verwondering van een kind

De verwondering van een kind

verhaal

15 januari 2018

Ze geniet van de rust tijdens de reis. Na aankomst in Amsterdam is het weer direct hectiek. Al weken hangen er aanplakbiljetten op de universiteit. Maria Langdon over haar nieuwste ontdekking. Ze is bekaf, maar ze haalt energie uit de studenten. Ze vindt het leuk als die na afloop van het college nog even naar haar toe komen. Ze hebben vaak zulke slimme vragen. Oprecht nieuwsgierig. Die mentaliteit zouden hun docenten ook moeten hebben. De verwondering van een kind.

Glimlachend kijkt ze naar het armbandje om haar pols. Deze kleine dingen zijn goud waard. Ze geven haar het gevoel dat het allemaal niet voor niets is. Haar ogen gaan naar het raam. New York is al niet meer zichtbaar. Ze zucht. De roem, het geld, het succes, het is allemaal relatief. Uiteindelijk is dat niet waar het in het leven om draait. Maar misschien heeft ze ook wel makkelijk praten vanuit haar ivoren privéjet.
De jaloerse blikken storen haar. Ja, aan de buitenkant lijkt het heel wat, maar ze zouden echt niet met haar willen ruilen. Vooral dat steekspel met andere academici kan haar gestolen worden. Over alles moet ze strijd voeren. Zelfs over de volgorde waarin de namen staan bij de artikelen. Kom op, zeg. Dan neem je jezelf toch niet serieus als je voldoening daaruit moet komen. Het is verdomme niet belangrijk of je als tweede of als derde of zelfs als laatste wordt genoemd. Maar nee, voor sommigen is ook dat carrière. Die hebben niet de wens iets bij te dragen aan de wetenschap. En die zien haar alleen maar als een bedreiging. Maria speelt met het armbandje. Gelukkig denken haar directe collega’s anders over haar.

Nova

Ah! De leg press is vrij. Mooi. Ze stapt van de hometrainer. Nova is trots op zichzelf. Vorige week is ze drie keer geweest. Deze week is nog maar net begonnen en ze zit alweer in de sportschool. Dit jaar gaat het haar lukken. Tegen de zomer heeft ze een afgetraind lijf.

Het mooiste kerstcadeau

Zijn rood-witte kleuren heeft hij van Coca Cola. Dat zegt wel genoeg, lijkt me. Met de kerstman heb ik niks. Ik vind het commercieel gedoe. Geldklopperij. Niemand vaart er wel bij, behalve de middenstand. Het past ook totaal niet bij onze Nederlandse cultuur. Die is christelijk, of we nu willen of niet. En met Kerstmis herdenken we de geboorte van Jezus Christus. Hij is vrede. Hij is liefde. Dat vieren we met kerst.

Haar man

Bronah staart naar de witte cirkel op het raam. De harde klap dringt nauwelijks tot haar door. Een meisje trekt een slee voort met daarop een pop. Een groepje jongens houdt een sneeuwballengevecht. De kinderstemmen klinken ver weg.

Zijn ochtenderectie

'Mijn man wil überhaupt niet. Soms denk ik dat hij een ander heeft.’
‘Wat klote voor je!’, riep Bowien.
‘Ja, nogal. Denk je dat je het kunt proeven als hij met een of andere goedkope slet neukt?’
‘Dat hoop ik niet. Hoezo?’
‘Laatst vond ik hem vies smaken toen ik hem pijpte. Ik vond hem vroeger altijd lekker.’

Puberbrein

‘Laat me niet lachen! Dat geloof je zelf toch zeker ook niet?’
‘Nee, echt. Ik maak geen grapje.’
‘Kom op, zeg. Ik herinner me dat jij nog sliep als ik je om vijf uur ’s middags belde. Zeven uur ’s avonds soms trouwens ook wel.’
‘Ja dahaag. Dat is twintig jaar geleden of zo.’
‘Ja, maar jij kunt dus echt wel uitslapen.’
‘Toen, ja. Maar nu niet meer. Ik ben tegenwoordig altijd om acht uur wakker zonder wekker. Negen uur als ik mazzel heb.’
‘Ik geloof er niks van. Jij sliep altijd.’

Heel veel verdriet

‘Jongens, vandaag staat seksuele voorlichting op het programma.’ Met zijn krijtje schrijft hij de woorden op het schoolbord. Gegniffel klinkt uit de klas. De meisjes grijnzen en de jongens schuiven met hun stoelen. Daan geeft Julian een duw in zijn rug. Amon glimlacht. Seks is een lastig onderwerp als je twaalf bent. Ruben schreeuwt heel hard: ‘Neuken!’ De leraar staart hem strak aan en trekt zijn wenkbrauwen op. Ruben slaat zijn ogen neer. Amon recht zijn rug en kijkt het lokaal rond. ‘Nu weer

La prima volta

Een plasje ligt onder haar stoel op het Campo San Polo. Ze likt aan haar gelato, haar ijsje. Cioccolato e fragola zijn haar lievelingssmaken. Van Os schiet weer in de lach als hij kijkt naar de natte slierten die aan haar gezicht plakken.

Licht

`Lekker, hè, dat we weer een uur langer kunnen slapen.’
‘Ik merk er nu al niks meer van.’ Elina drukt de knop van het koffiezetapparaat in.

Mooie vrouw

Strakke buik, ronde billen, rechtopstaande borstjes. Zijn slaperige ogen gaan over haar lichaam. Zo mooi was zijn vrouw zelfs niet toen ze tien jaar jonger was. Om over het heden nog maar te zwijgen. Hij walgt van haar lijf tegenwoordig. Moddervet is ze geworden. Zita daarentegen sport een paar keer per week. Ze is prachtig.

Of een vrouw

'Ja, ik ook. Iedere vrouw wel ooit, denk ik.’
‘Mannen misschien ook wel.’
‘Geen idee. Ik kan me dat niet goed voorstellen.’
‘Nee, ik ook niet. Maar dat komt doordat wij zelf niet zo zijn.’
‘Misschien. Vind het trouwens wel een beetje raar dat iedereen opeens met van alles naar buiten komt.’

Nova

Ah! De leg press is vrij. Mooi. Ze stapt van de hometrainer. Nova is trots op zichzelf. Vorige week is ze drie keer geweest. Deze week is nog maar net begonnen en ze zit alweer in de sportschool. Dit jaar gaat het haar lukken. Tegen de zomer heeft ze een afgetraind lijf.

Het mooiste kerstcadeau

Zijn rood-witte kleuren heeft hij van Coca Cola. Dat zegt wel genoeg, lijkt me. Met de kerstman heb ik niks. Ik vind het commercieel gedoe. Geldklopperij. Niemand vaart er wel bij, behalve de middenstand. Het past ook totaal niet bij onze Nederlandse cultuur. Die is christelijk, of we nu willen of niet. En met Kerstmis herdenken we de geboorte van Jezus Christus. Hij is vrede. Hij is liefde. Dat vieren we met kerst.

Haar man

Bronah staart naar de witte cirkel op het raam. De harde klap dringt nauwelijks tot haar door. Een meisje trekt een slee voort met daarop een pop. Een groepje jongens houdt een sneeuwballengevecht. De kinderstemmen klinken ver weg.

Zijn ochtenderectie

'Mijn man wil überhaupt niet. Soms denk ik dat hij een ander heeft.’
‘Wat klote voor je!’, riep Bowien.
‘Ja, nogal. Denk je dat je het kunt proeven als hij met een of andere goedkope slet neukt?’
‘Dat hoop ik niet. Hoezo?’
‘Laatst vond ik hem vies smaken toen ik hem pijpte. Ik vond hem vroeger altijd lekker.’

Puberbrein

‘Laat me niet lachen! Dat geloof je zelf toch zeker ook niet?’
‘Nee, echt. Ik maak geen grapje.’
‘Kom op, zeg. Ik herinner me dat jij nog sliep als ik je om vijf uur ’s middags belde. Zeven uur ’s avonds soms trouwens ook wel.’
‘Ja dahaag. Dat is twintig jaar geleden of zo.’
‘Ja, maar jij kunt dus echt wel uitslapen.’
‘Toen, ja. Maar nu niet meer. Ik ben tegenwoordig altijd om acht uur wakker zonder wekker. Negen uur als ik mazzel heb.’
‘Ik geloof er niks van. Jij sliep altijd.’

Heel veel verdriet

‘Jongens, vandaag staat seksuele voorlichting op het programma.’ Met zijn krijtje schrijft hij de woorden op het schoolbord. Gegniffel klinkt uit de klas. De meisjes grijnzen en de jongens schuiven met hun stoelen. Daan geeft Julian een duw in zijn rug. Amon glimlacht. Seks is een lastig onderwerp als je twaalf bent. Ruben schreeuwt heel hard: ‘Neuken!’ De leraar staart hem strak aan en trekt zijn wenkbrauwen op. Ruben slaat zijn ogen neer. Amon recht zijn rug en kijkt het lokaal rond. ‘Nu weer

La prima volta

Een plasje ligt onder haar stoel op het Campo San Polo. Ze likt aan haar gelato, haar ijsje. Cioccolato e fragola zijn haar lievelingssmaken. Van Os schiet weer in de lach als hij kijkt naar de natte slierten die aan haar gezicht plakken.

Licht

`Lekker, hè, dat we weer een uur langer kunnen slapen.’
‘Ik merk er nu al niks meer van.’ Elina drukt de knop van het koffiezetapparaat in.

Mooie vrouw

Strakke buik, ronde billen, rechtopstaande borstjes. Zijn slaperige ogen gaan over haar lichaam. Zo mooi was zijn vrouw zelfs niet toen ze tien jaar jonger was. Om over het heden nog maar te zwijgen. Hij walgt van haar lijf tegenwoordig. Moddervet is ze geworden. Zita daarentegen sport een paar keer per week. Ze is prachtig.

Of een vrouw

'Ja, ik ook. Iedere vrouw wel ooit, denk ik.’
‘Mannen misschien ook wel.’
‘Geen idee. Ik kan me dat niet goed voorstellen.’
‘Nee, ik ook niet. Maar dat komt doordat wij zelf niet zo zijn.’
‘Misschien. Vind het trouwens wel een beetje raar dat iedereen opeens met van alles naar buiten komt.’

Lees ook: