16 Lieve Sandro
brief
Wauw! Weer een primeur: ik zeur. Je hebt wel lef, zeg. Of zijn dit jouw versiertechnieken? Meisjes plagen, kusjes vragen. Laat ik het daar maar op houden. Je hebt wel gelijk dat iemands stem heel anders kan overkomen dan iemands woorden op papier. Misschien moeten we inderdaad een keer bellen. Ik ben heel benieuwd hoe je stem klinkt. Praat je met een basstem of ben je eerder een tenor? Maak je je woorden netjes af of slik je ze in? Praat je gehaast of juist heel bedachtzaam?
Je hebt gelijk (alweer) dat er geen vastomlijnd doel hoeft te zijn als je afspreekt. Misschien probeer ik nu wat geforceerd grip op de zaak te krijgen als reactie op mijn huwelijk dat me door de vingers glipte. Ik kan nog steeds niet goed begrijpen hoe iets wat zo mooi begon, zo teleurstellend kan eindigen. Waar het misging? Wist ik het maar. Waarschijnlijk was het niet een ding, maar een opeenstapeling van. Ik kan althans niet geloven dat zoveel jaar relatie opgaat in het niets.
Ook na mijn studententijd hebben mijn ex en ik nog vele mooie jaren gekend. Ik was inmiddels aan het werk, maar ieder weekend gingen we samen de kroeg in. Eerst aten we een biefstukje bij een eetcafé en daarna gingen we aan de bar zitten in het café aan de overkant. We lachten, praatten, dronken. Na het laatste rondje moest de barvrouw ons naar buiten vegen. Aangeschoten stapten we op de fiets en recht door de bochten reden we naar huis.
Goede herinneringen heb ik ook aan onze weekendjes weg. Antwerpen, Gent, Brugge, Londen, Parijs, Münster. We bekeken de steden en eindigden altijd in een kroeg. Tot in de kleine uurtjes kon je ons daar vinden. Nu ik erover nadenk, is dat wat onze gelukkige tijden met elkaar gemeen hadden: veel alcohol en veel stappen. Ging het mis doordat we daarmee stopten?
Liefs,
Nadia
Lees ook:
