23 Lieve Sandro
brief
Met een LAT-relatie neem ik inderdaad geen genoegen. Mensen die dat wel doen, begrijp ik niet. Voor mijn gevoel is dat geen volwaardige relatie. Ik wil een leven samen hebben. Natuurlijk ook een eigen leven met eigen werk, hobby's en vrienden. Van 24/7 bij elkaar zitten zou ik het Spaans benauwd krijgen. Maar ik wil mijn geliefde wel kunnen knuffelen en kussen en vasthouden 's nachts. Alleen maar af en toe samen koffie drinken of uit eten en misschien zelfs seks is voor mij geen relatie.
Het shockeert me dat je zo ontzettend bang bent voor ziekte en verval. Eerst was ik er boos om. Ik voelde me persoonlijk aangevallen, buitenspel gezet, gediskwalificeerd. Ik begrijp nu echter dat het niet míjn tekortkomingen of ziekte of handicap zijn die je tegenhouden. Het probleem zit in jou. Ik denk dat je jezelf helpt als je een manier vindt om ermee te dealen. Je sluit het leven buiten op deze manier. Heb je weleens gesprekken met een psycholoog gehad om het verlies van Arinda te verwerken? Misschien kan zo iemand je helpen.
Lieverd, ik vind het naar voor je dat het zo is afgelopen met Larisa. Kennelijk was zij niet de vrouw voor je. Nu voelt het misschien niet zo, maar er loopt heus een vrouw op deze aarde rond die bij je past. Een vrouw die je uitdaagt op mentaal en fysiek niveau. Een vrouw die je triggert. Een vrouw met wie je alles wilt delen. Geef het de tijd. Liefde kun je niet afdwingen. De liefde vindt jou.
Liefs,
Nadia
Lees ook:
