top of page

Blog

Archief

Elke woensdag blogt Sylvia Visser op pittige wijze en met de nodige zelfspot over uiteenlopende onderwerpen.

Archief

Iemand probeerde mijn lezers er onlangs van te overtuigen dat ik het niet beter weet (natuurlijk schier onmogelijk, maar vooruit). Interessanter werd het bij de argumenten die aangevoerd werden. Ik weet het niet beter, want ik zit vol van mezelf. Ik ben namelijk neerlandicus. Ik heb wat moeite om deze logica te volgen. Hoezo zit elke neerlandicus vol van zichzelf? En waarom kan ik het niet beter weten als ik vol zit van mezelf? 
                

Lees verder 

Hier in Italië geen metromannen of lezeressen van ‘Opzij’. Stad en land kun je af zoeken naar een man die wel eens eten heeft gekookt of een vrouw die ooit een hamer heeft vastgehouden. Zonder commentaar regelt de vrouw het hele huishouden en doet de man de klussen in huis. De vrouw moppert echter wel als haar man de loodgieter nog niet heeft gebeld. Niet omdat ze het telefoontje zelf niet zou kunnen plegen, maar omdat het eenvoudigweg niet bij haar taken hoort. Hier houden echte mannen-mannen en vrouwtjes-vrouwtjes de strikte scheiding der seksen zelf in stand. 
                

Lees verder 

Als een varken aan het spit
Als een varken aan het spit

19 november 2014

Een bekende schrijfster wond zich onlangs enorm op over het taalgebruik van de coaches in ‘The voice of Holland’. ‘Ik ben gedraaid’, zeiden de coaches. ‘Als een varken aan het spit’, reageerde de schrijfster. Nu kan ik hier een hele taalkundige verhandeling gaan houden dat er best iets te zeggen valt voor ‘ik ben gedraaid’, maar ik vraag me af waarom de schrijfster zich er zo over opwindt. Maken we niet allemaal taalfouten? En zijn het eigenlijk wel fouten?
                 ‘Enigste’, ‘Me vader’ en ‘is’ in plaats van ‘eens’. Ik hoor en lees het regelmatig in mijn omgeving. En eerlijk is eerlijk, dergelijke ‘taalfouten’ ontsnappen ook niet zelden aan mijn lippen. 

 

Lees verder 

Wie wat bewaart, die heeft wat, zo bleek deze week toen een oude broek weer keurig aansloot rond mijn heupen en buik. Ik paste hem al tijden niet meer, maar hij zat weer perfect. Alleen een beetje jammer dat ik vijf kilo zwaarder was toen ik hem kocht. Althans, vijf kilo zwaarder dan voordat ik naar Italië vertrok. Bij gebrek aan een weegschaal heb ik geen idee wat ik nu weeg, maar ik begin zo’n donkerbruin vermoeden te krijgen.
                De schuld van de extra kilo’s ligt natuurlijk bij het Italiaanse eten dat veel te lekker is.
                

Lees verder 

bottom of page