Home
Boek
Verhalen
Blog
Thema's
Over Sylvia
Contact
Meer
Archief
Elke woensdag blogt Sylvia Visser op pittige wijze en met de nodige zelfspot over uiteenlopende onderwerpen.
30 september 2015
Te midden van duizenden boeken en met een prachtig uitzicht op het IJ werd ik in de Openbare Bibliotheek Amsterdam geïnterviewd voor het programma ‘Kunst en Cultuur’ van Amsterdam FM. Presentatoren Bert van Galen en Peter de Rijk voelden mij aan de tand over mijn schrijfsels. Natuurlijk kwam de vrijheid van meningsuiting daarbij ook aan de orde. Een groter goed is er immers niet voor een schrijver.
Lees verder
16 september 2015
Mijn vriendinnen, mijn zusjes, mijn peettante, allemaal klagen ze over verzoeken van onbekende mannen met wie ze één gemeenschappelijke Facebookvriend hebben. Eerst vroegen ze mij nog wie Jan of Piet toch was, maar inmiddels hebben zij ook wel door dat ik niet zo principieel ben. Ik accepteer iedereen. Elke vriend is immers een potentiële lezer en daar wil ik er zoveel mogelijk van hebben. Nou ja, het nut van mijn Afrikaanse, Aziatische en Zuid-Amerikaanse vrienden vraag ik me wel eens af, want heel vloeiend zal hun Nederlands niet zijn.
23 september 2015
Afspreken met z’n vieren lijkt tegenwoordig zo goed als onmogelijk. In onze studententijd dronken we vrijwel dagelijks samen koffie of een biertje. Nu blijkt zelfs eens in de paar maanden vaak niet haalbaar. Allemaal zijn we druk met onze eigen beslommeringen. Werk, huishouden, kinderen, sporten. Die ene avond samen waar we allemaal zoveel energie uit halen, schiet er dan nogal eens bij in.
9 september 2015
Net zo zenuwachtig als ik vroeger was voor mijn spreekbeurt, was ik voor mijn radiodebuut van afgelopen maandag. Ik oefende zoals mij tijdens de lerarenopleiding is geleerd. Deze keer alleen niet voor de spiegel; dat leek me voor een radiouitzending niet zo zinvol. Opeens bleek ik echter al mijn verworven vaardigheden verloren te zijn. Ik ging steeds sneller praten en ik struikelde over mijn woorden. En dat terwijl ik mijn leerlingen altijd zo op het hart drukte niets af te raffelen.
2 september 2015
Ik heb een hekel aan kleine hondjes. Aan van die keffertjes die kabaal maken alsof ze heel wat voorstellen, maar de benen nemen als een grote hond ook maar een stap in hun richting doet. Van die beesten waar je om moet lachen als een vent ermee over straat gaat. Is het plaatje duidelijk? Nou, zo’n hondje heb ik nu dus.
