Elke woensdag blogt Sylvia Visser op pittige wijze en met de nodige zelfspot.
Gewoon een griepje
19 januari 2022
‘Die is gek!’, zei mijn vader. ‘Is het verdomme mijn eigen dochter!’
Hij lachte en schudde zijn hoofd. Luid zingend kwam ik aangefietst. Mijn stem galmde door de straten.
‘Jullie kunnen geen van allen zingen’, zei een aangetrouwde oom vroeger tegen mijn neefjes, nichtjes en mij.
We hebben badslippers, permanent
We hebben schakelketting, caravans
We hebben Playboystickers, bont aan ‘t stuur
En het kost allemaal niet duur, qua geld
Euthanasie overwegen, dat adviseerde een arts mij laatst. Ik was in shock: hoe kon een dokter mij zo’n advies geven, terwijl je aan MS niet doodgaat? Ernstig invaliderend is MS echter wel, zoals ik inmiddels uit eigen ervaring weet. Sona Barghi, een mooie intelligente jonge juriste, heeft dezelfde ervaring. Werken kan ze niet meer. Lopen gaat ook niet. Binnenshuis strompelt ze van muur naar kast; als ze geluk heeft, bereikt ze het toilet op tijd. Buitenshuis verplaatst Sona zich met een scootmobiel, zo’n ding waarop zelfs bejaarden zich niet willen vertonen.
Mijn vrouwelijkheid
5 januari 2022
Het nieuwe jaar geef ik een vrouwelijke start. Van winkelen houd ik niet, maar in homeshopping ben ik des te beter. Komt dat even goed uit in deze coronatijd. Dus liggend in mijn bed bezocht ik lingerieshop na lingerieshop. Ik vroeg me wel af hoe charmant de setjes zouden staan met mijn katheter, maar vast niet minder elegant dan de luiers die ik twee jaar geleden droeg. Het was de hoogste tijd dat ik weer wat aandacht besteedde aan mijn vrouwelijkheid.