Sylvia Visser

   ‘Ik heb erover nagedacht en ik ben toch nog niet toe aan een LTR.’

   ‘Een wat?’,  vroeg ze.

   ‘Een LTR. Een langetermijnrelatie’, zei hij. ‘Die term niet geleerd op Tinder?’

   ‘En dat had je niet even eerder kunnen bedenken? Ik ben er vanaf het begin heel duidelijk over geweest dat een langetermijnrelatie is wat ik zoek’, zei ze. ‘En jij wilde dat ook, dacht ik.’

   ‘Dat wist ik toch ook niet. Ik moest eerst ontdekken wat ik wou. Als ik nooit met een vrouw had afgesproken, was dat niet gelukt.’

   ‘O, je bedacht het spontaan nadat je met mij naar bed was geweest?’ Haar pupillen stootten gifwolken uit.

   ‘Wat suggereer je nou? Dat ik het bewust heb verzwegen om met jou de koffer in te kunnen duiken?’

  ‘Dat zeg ik niet’, zei ze. ‘Dat zijn jouw woorden.’

   ‘Ik wist het gewoon echt niet.’ Zijn schouders zakten naar beneden.

   ‘Het is toeval dat je eerst drie keer binnen een week langs bent geweest, zodat ik de hoop kreeg dat er toekomst in zat? Ik had het heel fijn gevonden als je er iets eerder over na had gedacht. Als ik dit had geweten, dan hadden wij het niet gedaan’, zei ze.

   ‘Hoezo? Het was toch fijn?’

   Ze lachte en schudde haar hoofd. ‘Ja, het was fijn. Zo ontzettend niet het punt.’

   ‘O, je bent boos omdat ik je afwijs’, zei hij.

   ‘Schatje, het is nou niet bepaald zo dat we tien jaar een relatie hebben gehad. Ik heb geen liefdesverdriet. Je breekt mijn hart niet. Ik ben wel boos, ja.’

   ‘Dat bedoel ik. Je kunt niet omgaan met de afwijzing.’

   ‘Ik voel me gebruikt’, zei ze.

   ‘We hebben er allebei van genoten’, zei hij.

   ‘En wat wil je nu dan? Een relatie wil je niet.’

   ’We kunnen vrienden blijven’, zei hij. ‘En misschien dat we over een tijdje nog eens seks hebben.’

   ‘Vrienden heb ik al. Daar heb ik jou niet voor nodig. En voor seks trouwens ook niet.’