top of page
Echte kerels
Echte kerels

verhaal

18 december 2015

De man in de auto naast mij zit druk te gebaren. Geen idee waar die last van heeft. Zal wel aan het bellen zijn en ruzie hebben met zijn vrouw. Mijn stuur trekt, maar ik snap niet waarom. Het waait helemaal niet. Nou ja, het zal wel. Ik heb zin in een muziekje, een gouwe ouwe. ‘Eye of the tiger’ is wel lekker. Dat vind ik heerlijk om op te rijden. Ik moet wel een beetje uitkijken dat ik het gaspedaal niet te diep intrap. Het is zo’n verrukkelijk opzwepend nummer.
                Ik brul keihard mee. ‘Went the distance, now I’m not gonna stop.’ Ik hoor niets anders meer. Het overige verkeer verplaatst zich als een trage slang over de snelweg. Ik voel me koning van de autobaan, of koningin dan. Ik rijd verder en haal wat wagens in. Ik krijg lichtseinen. Pff bemoei je met je eigen zaken. Ik weet ook wel dat ik te hard rijd, maar mag ik dat alsjeblieft zelf bepalen. Ik heb zo’n hekel aan dat calvinistische vingertje. Ik ga toch ook niet op de bumper van die Astra zitten, omdat hij hier 120 rijdt, terwijl je 130 mag. Sukkel.

Mijn auto begint te schokken. Shit! Wat is er? Ik laat mijn gas los en zet de muziek uit. Ik hoor herrie. Maar even een baan naar rechts. Een Golf toetert naar me. Verontschuldigend doe ik mijn hand omhoog en trek mijn schouders op. Ik wou hem niet afsnijden, maar er is echt iets niet goed met mijn auto. Over 1500 meter is een benzinepomp; daar kan ik hem stilzetten.
                Ik stap uit en loop om mijn auto heen. Ik zie niks bijzonders. Tot ik rechts achter kom. Het rubber van mijn band ligt plat op de grond. Verdomme, en nu? Ik kan echt geen band verwisselen. Ja, het is me wel ooit uitgelegd, maar daar ga ik me niet aan wagen. Ik zie al helemaal voor me dat het wiel er daarna vanaf loopt. Volgens mij krijg ik die bouten nooit strak genoeg aangedraaid.

 

Iets verderop staan een paar mannen. Ik vraag het hun gewoon. Ik speel wel het hulpeloze vrouwtje. Verricht ik nog een goede daad ook. Ik blij dat ik weer verder kan rijden en ik geef hun de kans te laten zien dat het echte kerels zijn. Ik noem dat een win-winsituatie.

Lees ook:

bottom of page