Sylvia Visser

schrijver, neerlandicus

  • Home

  • Boek

  • Verhalen

  • Blog

  • Thema's

  • Over Sylvia

  • Contact

  • Meer

    Een zelf geschreven verhaal
    Delen
    Een zelf geschreven verhaal

    verhaal

    2 oktober 2015

                    Eens kijken wat hij van het verhaal heeft gebrouwen. Zie nu al dat het veel te lang is. Zeker duizend woorden. Ik haat het als kinderen dat doen. Dan heb ik bij voorbaat al geen zin meer om het te lezen. Zoveel woorden kost mij alleen maar extra tijd en ik kom al om in het nakijkwerk. Al bij de eerste zin weet ik het. Dit heeft hij niet zelf geschreven. Een kind van twaalf gebruikt geen woorden als ‘hautain’ en ‘idyllisch’. Ook niet als zijn ouders zulke snobs zijn.

     

    Ik zucht. Ik ga wel weer googelen. Meestal een kwestie van een zin invullen als zoekterm en bingo. Nu verschijnt er echter niets. Even een andere zin proberen. Ook geen resultaat. Een paar woorden dan. Ik besteed zeker tien minuten aan het zoeken, maar ik vind niks. Verdomme. En nu? Hij krijgt hier echt geen voldoende voor. Zijn moeder zal het wel geschreven hebben. Dat kan ik natuurlijk nooit hard maken.
                    Een drie kan hij krijgen, omdat ik het niet kan aantonen. Anders werd het uiteraard een één. De drie schrijf ik alvast met rode pen op het verkreukelde voorblad. Ik moet het nog wel beargumenteren. Een drie moet ik kunnen verantwoorden. Zeker met deze ouders. Die hangen straks vast weer aan de telefoon. Boos omdat ik die moeder een onvoldoende heb gegeven. Ik gooi het gewoon erop dat Joris zich niet aan de opdracht heeft gehouden. Ik wil wel laten doorschemeren dat ik in de gaten heb dat hij het niet zelf heeft geschreven. Maar het moet er niet letterlijk staan, want ik kan het niet bewijzen. Een beetje handig zijn dus. Ik noteer in het rood: De opdracht was een zelf geschreven verhaal van maximaal 500 woorden. De klemtoon doet een hoop.

    De stapel werkstukken begint gelukkig te slinken. Tot nu toe hebben ze het redelijk gedaan, mijn brugklassers. Er zitten leuke verhalen bij. Sommigen vinden het wel moeilijk om de opdracht te lezen. Te veel woorden of veel te weinig. Ze zijn pas net bezig, dus ik wil ze er niet al te streng op afrekenen. Maar ik kan toch moeilijk een voldoende geven voor een verhaal van 100 woorden, terwijl het er 400 tot 500 moeten zijn.
                    Ik zet mijn kop koffie angstvallig op een apart tafeltje. Ik moet er niet aan denken dat ik hun werkstukken verniel met bruine koffievlekken. Ze doen vaak zo hun best om het er mooi uit te laten zien. Dit verhaal was een heel goede. Dit meisje moet later maar Nederlands gaan studeren of iets anders met taal. Prachtige woordkeus, goedlopende zinnen en ze zet me aan het denken. Ik heb het zelfs twee keer gelezen. En dat voor een brugklasser. Ik vraag me af waar ze haar inspiratie vandaan heeft. Een negen krijgt ze van me. Ik zou bijna een tien willen geven, maar dat zou betekenen dat het perfect is. Dat het niet beter kan. En ook dat ze niet meer kan groeien. Een tien geef ik daarom nooit aan het begin van het schooljaar. En meestal aan het einde ook niet.

     

    Dit ziet er slordig uit. Gekreukeld, vlekken. Van wie is dit? Ah Joris. Natuurlijk. Ongeleid projectiel. Ik houd niet van etiketten, maar hij is een typetje ADHD. Volgens zijn ouders verveelt hij zich, is hij hoogbegaafd. Ik heb daar met mijn collega’s weer smakelijk om gelachen. Ik vraag me af of hij de brugklas haalt. Zielig vind ik het. Kinderen die door hun ouders gepusht worden om naar het gymnasium te gaan, terwijl ze eigenlijk helemaal niet zo goed kunnen leren. Stuur dat kind gewoon naar de havo. Daar is het veel gelukkiger en kan het veel meer bereiken.

    Lees ook:

    Italiaans aperitief
    Italiaans aperitief
    Swipend tovert hij een foto van hem met Heleen van Royen tevoorschijn. Ze zitten in de Stadsschouwburg op de trap tijdens het Boekenbal. Naar dit elitaire feestje zou ik ook graag een keer gaan. Tot op heden heb ik echter geen uitnodiging mogen ontvangen. Hij probeert duidelijk indruk op me te maken met dit kiekje. En eerlijk gezegd lukt dat ook wel een beetje. Maar dat ga ik hem natuurlijk niet vertellen.
    De afsluiting van mijn jeugd
    De afsluiting van mijn jeugd
    Dit is het dan. Opeens ben ik helemaal alleen. Nou ja, op een paar huisgenoten na dan. Mijn moeder trekt de deur van mijn jaren-30-woning achter zich dicht. Door de ramen kijk ik hoe ze naar de auto loopt. Ik ben me er zeer bewust van dat dit een mijlpaal is in mijn leven. De afsluiting van mijn jeugd.
    Nooit meer
    Nooit meer
    Een cappuccino met een hartje van cacao serveerde hij me. Erg over the top, maar ik smolt. Hij was zo charmant. Hij bracht me naar huis en op de brug vouwde hij zijn handen om mijn gezicht. Mijn maag draaide zich langzaam om. Mijn benen werden week. Ik moest me wel aan hem overgeven.
    Potje met vet
    Potje met vet
    Twee extra kinnen kwabben onder haar gezicht. Haar buik puilt vooruit alsof ze in verwachting is. Haar rimpels en grijze haren verraden echter dat ze niet zwanger kan zijn. Vroeger was ze een bezig bijtje; altijd druk in huis of in de moestuin. Met haar magere vingers dopte ze de boontjes sneller dan je ogen konden volgen. Ze verbouwde de lekkerste radijsjes en ze kookte de heerlijkste groentesoep. Oma’s groentesoep.
    Naar het gekkenhuis
    Naar het gekkenhuis
    Meisjes waren we, maar keurige meisjes. We speelden met Barbie-poppen en we hinkelden op het plein. We lazen de Tina, zaten op muziekles en droomden van een eigen paard. We waren meisjes en wisten niet beter dan dat het nooit voorbij zou gaan.
    De theekoepel
    De theekoepel
    Ik moet niet zo raar doen. Het is gewoon een student die net uit de Engel komt. Hij is natuurlijk bepaald niet nuchter meer, maar wie wel als hij rond deze tijd uit de Engel rolt. Je gaat er alleen heen als je straalbezopen bent en nog steeds niet gescoord hebt.
    Italiaans aperitief
    Italiaans aperitief
    Swipend tovert hij een foto van hem met Heleen van Royen tevoorschijn. Ze zitten in de Stadsschouwburg op de trap tijdens het Boekenbal. Naar dit elitaire feestje zou ik ook graag een keer gaan. Tot op heden heb ik echter geen uitnodiging mogen ontvangen. Hij probeert duidelijk indruk op me te maken met dit kiekje. En eerlijk gezegd lukt dat ook wel een beetje. Maar dat ga ik hem natuurlijk niet vertellen.
    De afsluiting van mijn jeugd
    De afsluiting van mijn jeugd
    Dit is het dan. Opeens ben ik helemaal alleen. Nou ja, op een paar huisgenoten na dan. Mijn moeder trekt de deur van mijn jaren-30-woning achter zich dicht. Door de ramen kijk ik hoe ze naar de auto loopt. Ik ben me er zeer bewust van dat dit een mijlpaal is in mijn leven. De afsluiting van mijn jeugd.
    Nooit meer
    Nooit meer
    Een cappuccino met een hartje van cacao serveerde hij me. Erg over the top, maar ik smolt. Hij was zo charmant. Hij bracht me naar huis en op de brug vouwde hij zijn handen om mijn gezicht. Mijn maag draaide zich langzaam om. Mijn benen werden week. Ik moest me wel aan hem overgeven.
    Potje met vet
    Potje met vet
    Twee extra kinnen kwabben onder haar gezicht. Haar buik puilt vooruit alsof ze in verwachting is. Haar rimpels en grijze haren verraden echter dat ze niet zwanger kan zijn. Vroeger was ze een bezig bijtje; altijd druk in huis of in de moestuin. Met haar magere vingers dopte ze de boontjes sneller dan je ogen konden volgen. Ze verbouwde de lekkerste radijsjes en ze kookte de heerlijkste groentesoep. Oma’s groentesoep.
    Naar het gekkenhuis
    Naar het gekkenhuis
    Meisjes waren we, maar keurige meisjes. We speelden met Barbie-poppen en we hinkelden op het plein. We lazen de Tina, zaten op muziekles en droomden van een eigen paard. We waren meisjes en wisten niet beter dan dat het nooit voorbij zou gaan.
    De theekoepel
    De theekoepel
    Ik moet niet zo raar doen. Het is gewoon een student die net uit de Engel komt. Hij is natuurlijk bepaald niet nuchter meer, maar wie wel als hij rond deze tijd uit de Engel rolt. Je gaat er alleen heen als je straalbezopen bent en nog steeds niet gescoord hebt.
    • Grey Facebook Icon
    • Grey Twitter Icon
    • Grey LinkedIn Icon
    • Grey Tumblr Icon
    • Grey Pinterest Icon
    • Grey YouTube Icon
    • Grey Instagram Icon

    © 2013 - 2021 Sylvia Visser All rights reserved

    • Grey Facebook Icon
    • Grey Twitter Icon
    • Grey LinkedIn Icon
    • Grey Tumblr Icon
    • Grey Pinterest Icon
    • Grey YouTube Icon
    • Grey Instagram Icon