Gedächtniskirche
verhaal
27 september 2020
Gelukkig was ze al eerder in Berlijn geweest. Ze kende Checkpoint Charlie, de controlepost uit de tijd dat alleen de vogels van West- naar Oost-Berlijn vlogen. Ze liep eerder over de Kurfürstendamm, die Wilhelm I liet aanleggen naar het voorbeeld van de Champs Elysées. Ze was onder de indruk geweest van de Berlijnse Muur. Ze had de wind gevoeld die er in de straten van Berlijn altijd is.
Moricz en zij hadden dit weekend maar een uurtje de tijd om Berlijn te bezichtigen. Veel te kort natuurlijk voor zo’n wereldstad. Hij stelde voor naar de Gedächtniskirche te gaan. Ze kon zich niet herinneren de kerk de vorige keer gezien te hebben. Ze was er vast langsgekomen maar ze had het niet geregistreerd. De Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche, gebouwd ter nagedachtenis aan Wilhelm I.
Ze vond het maar een vreemd gebouw om te zien door de beschadigingen uit de Tweede Wereldoorlog. Diep onder de indruk echter liep ze binnen door de achthoekige kerkzaal. Het blauwe glas-in-lood zorgde voor een mysterieus licht in de ruimte. Het Christusbeeld spreidde machtig zijn armen uit over de kerk. Het blauwe licht leek te willen zeggen dat zijn moeder over hem waakte. Over iedereen in de kerk waakte.
Moricz pakte haar hand vast en leidde haar naar de plek waar de kaarsjes brandden. Ze volgde hem graag. Ze kende hem pas een maand, maar ze zag een toekomst met hem wel voor zich. Een beetje prematuur maar ze hadden al gedroomd over kinderen van hen samen. Ze was smoorverliefd. Samen staken ze een kaarsje aan. Hij fluisterde: ‘Als je niet nog getrouwd was geweest, zou ik je nu hier ten huwelijk hebben gevraagd.’ Voor het eerst was ze blij dat ze nog steeds getrouwd was.
Lees ook:
