Sylvia Visser

schrijver, neerlandicus

  • Home

  • Boek

  • Verhalen

  • Blog

  • Thema's

  • Over Sylvia

  • Contact

  • Meer

    Het schoolverlatertje
    Delen
    Het schoolverlatertje

    verhaal

    1 januari 2016

    Zijn eigen psychologe vertelt dat zij ook verbaasd was over de uitkomst. Daarom heeft zij de antwoorden zelf nog eens geanalyseerd. In haar heeft hij een stuk meer vertrouwen. Om te beginnen omdat ze al zeker twintig jaar werkervaring heeft. Niet zo’n tuthola die net komt kijken. Zijn eigen psychologe is het niet eens met die van het instituut; hij scoort volgens haar veel hoger. Gelukkig, hij begon toch een beetje aan zichzelf te twijfelen. Ergens knaagde de angst dat hij dommer was geworden. Of misschien zelfs dat hij nooit zo slim was geweest. Dat hij zijn bul alleen maar met mazzel had behaald.
                    Zijn psychologe laat zien dat hij op een aantal onderdelen precies volgens verwachting scoorde. Ergens rond de 120. Maar er waren ook delen van de test, waarop hij ver onder de maat presteerde. Zelfs maar rond de 80. Hij trekt zijn wenkbrauwen op. Dat is verdomme het IQ van een mongooltje. Zijn psychologe legt uit dat alle onderdelen waarop hij zo laag scoorde, met elkaar gemeen hebben dat hij iets met zijn handen moest doen. Lijnen trekken, blokjes neerleggen. Door zijn beperking werkt zijn hand langzamer en wat ongecoördineerd. Toch heeft hij aftrek gekregen voor tijd en voor kromme lijnen. De psychologe van het onderzoeksinstituut heeft geen intelligentie, maar handfunctie gemeten. Godzijdank, híj is in ieder geval niet degene die debiel is geworden.

    Met de ivoren briefopener, een erfstuk, snijdt hij de A4-envelop van het psychologisch instituut open. Hij is verre van achterlijk met zijn cum laude voltooide academische opleiding, maar toch is het spannend. Zijn ogen vliegen over het papier. Bla bla bla. Waar staat die uitslag? Zijn ogen blijven haken aan het getal 95. 95, een IQ van 95? Onmogelijk. Met zijn opleidingsniveau moet het zeker 120 zijn. Die psychologe heeft het vast verprutst. Tijdens het gesprek voorafgaand aan de test stoorde hij zich al aan haar. Duidelijk pas net afgestudeerd. Ongetwijfeld haar eerste baan. De aversie zal wel wederzijds geweest zijn.

     

    Tijdens het onderzoek kreeg hij een vel papier met daarop een grote rechthoek. Van het schoolverlatertje moest hij doen alsof het een voetbalveld was. En ergens in dat veld was hij zijn sleutels verloren. Hij moest lijnen tekenen die de weg weergaven die hij zou lopen om zijn sleutelbos te zoeken. En dan op zo’n manier dat hij voor 99 procent zeker wist dat hij zijn sleutels zou vinden. Eitje.
                    Hij begon aan de lange zijde en trok lijnen van boven naar beneden. Toen hij het hele gebied doorlopen had en er bijna geen wit meer over was op het vel papier, wilde hij hetzelfde trucje herhalen aan de korte zijde. Het was immers denkbaar dat hij zijn sleutelbos toch nog over het hoofd had gezien. Maar het hoefde niet van de psychologe. Ze knikte goedkeurend. Wat had ze dan gedacht? Dit snapt een kind.
                    De lijnen liepen wel met kleine bochtjes over het veld. Rechte strepen zetten was nooit zijn sterke kant. Netjes schrijven überhaupt niet. Van zijn leraren op school kreeg hij vroeger commentaar dat hij in hiërogliefen schreef, dat ze het bijna niet konden ontcijferen. In de loop der jaren was het er niet beter op geworden. Zeker niet sinds het ongeluk waarbij zijn hand verbrijzeld was. Met een hoop operaties en oneindig revalideren werkte de hand weliswaar weer, maar die zou nooit meer helemaal naar behoren functioneren.

    Lees ook:

    Niet al te veel hersens
    Niet al te veel hersens
    Anwir: 'Je stigmatiseert wel een hele bevolkingsgroep zo, hè.'

    Mara: 'Door haar een Poolse hoer te noemen? Laat me niet lachen.'

    Anwir: 'Dat zegt ze, ja.'

    Mara: 'En dat praat jij na? Dat zíj niet al te veel hersens had, wisten we al...'
    De ordinaire alcoholiste
    De ordinaire alcoholiste
    Het was niet haar eerste keer. Als je het mij vraagt, heeft ze een alcoholprobleem. Het is te gênant hoe ze er regelmatig bij hangt. Laveloos. Haar toch al te korte rokjes kruipen dan nog verder omhoog en haar tieten floepen bijna uit haar te diepe decolleté. En niet alleen met uitgaan. Ook thuis op de bank. Ik weet niet waarvoor ze probeert te vluchten, maar drank lijkt me niet de oplossing. Alhoewel ze dat zelf moet weten. Ik denk alleen niet dat ze er gelukkig van wordt.
    Ik vraag het voor een vriend
    Ik vraag het voor een vriend
    ‘Meid, denk je echt dat hij je altijd trouw is?’ Sem is een lieve schat, maar van relaties heeft hij geen verstand. Langer dan een paar weken heeft hij nog nooit een man weten te houden.
    ‘Dat denk ik helemaal niet. Hoe kom je daarbij?’, vraagt Zoë.
    ‘Nou, omdat je hem altijd trouw bent.’
    Wereldkampioen
    Wereldkampioen
    Gert: ‘We hebben ze vertrapt!’
    Jacqueline: ‘Overdrijf je nu niet een beetje? Het was 2-1. Niet echt een enorme overwinning.’
    Gert: ‘Zeker wel! We hebben het hier over Brazilië, dé favoriet en vijfvoudig wereldkampioen.’
    Jacqueline: ‘Jullie hebben inderdaad echt geluk gehad.’
    Platte seks
    Platte seks
    Sneu en wanhopig, iets anders kan ik er niet van maken. Ze wil hem nog een kans geven als hij zich bedenkt. Waarom in godsnaam? Ze kent hem nog maar net en al die tijd heeft hij haar voorgelogen. Kennelijk geen eigenwaarde. Onbegrijpelijk dat hij op haar is gevallen. Alhoewel, ze was een vlucht uit de werkelijkheid. Hij zocht geen sterke vrouw, slechts wat seks. Platte seks, geen liefde. Naïef van haar dat zij dacht dat er meer was.
    Hypocriet wijf
    Hypocriet wijf
    Nee, heb je háár! Daar heb ik dus echt geen zin in. Bemoeial. Volgens mij kickt ze op andermans ellende. Naar mens. Ze lijkt energie te halen uit de misère van een ander. Jakkes, ze heeft me al gezien! Loopt ze daar overdreven enthousiast te zwaaien. Alsof we beste vriendjes zijn.
    Het licht
    Het licht
    Het licht moet aan, zodat het duister zal verdwijnen. Hij kuste het gezicht van zijn moeder. De oude vrouw lag in haar nachthemd op bed. Haar sterfbed. Dag en nacht zat hij aan haar zijde. Hij wilde voor haar doen wat zij voor hem had gedaan. Ze schonk hem het leven, voedde hem, poetste zijn billen. Maar het belangrijkste van alles: ze gaf hem haar liefde. Onvoorwaardelijk hield ze van hem. Hoe vaak hij haar ook teleurgesteld had, hoeveel pijn hij haar ook had gedaan.
    Heftige shit
    Heftige shit
    Bepaald geen paracetamolletjes zijn het, maar heftige shit. Tegen de lijst bijwerkingen kun je ‘u’ zeggen. Nou weet ik heus wel dat je die bijwerkingen niet hoeft te krijgen. Lees alleen eens de bijsluiter van pijnstillers, dan zou je er bijna geen meer durven nemen. Toch doe ik dat wel als ik pijn heb.
    Een kunstzinnig oog
    Een kunstzinnig oog
    ‘Prachtig! Ik vind het zo knap dat je dat kunt. Niet mijn talent, ik haalde vroeger met moeite zesjes voor tekenen.’
    ‘Dank je’, zegt Ard. ‘Ik schilder graag mooie dingen, mooie mensen.’
    ‘Maar waarom zo realistisch? Kun je dan niet beter een foto maken?’
    ‘Kijk eens wat beter. Ik voeg een extra laag toe aan de werkelijkheid.’
    ‘Het spijt me, maar ik zie het niet’, zegt Indi.
    ‘Jawel, ik weet zeker dat je het ziet. Je kunt het nu alleen niet benoemen.’
    Zoveel mooie vrouwen
    Zoveel mooie vrouwen
    Dit meen je niet! Wat een afknapper, zeg. Of zeur ik nu? Eigenlijk maakt het misschien niks uit. Hij is wel ontzettend lekker. Ik heb nog nooit een kerel gehad met zo’n goddelijk lijf. Ik voel me er zelfs een beetje geïntimideerd door. Ik heb niet zo’n perfect lichaam.
    Niet al te veel hersens
    Niet al te veel hersens
    Anwir: 'Je stigmatiseert wel een hele bevolkingsgroep zo, hè.'

    Mara: 'Door haar een Poolse hoer te noemen? Laat me niet lachen.'

    Anwir: 'Dat zegt ze, ja.'

    Mara: 'En dat praat jij na? Dat zíj niet al te veel hersens had, wisten we al...'
    De ordinaire alcoholiste
    De ordinaire alcoholiste
    Het was niet haar eerste keer. Als je het mij vraagt, heeft ze een alcoholprobleem. Het is te gênant hoe ze er regelmatig bij hangt. Laveloos. Haar toch al te korte rokjes kruipen dan nog verder omhoog en haar tieten floepen bijna uit haar te diepe decolleté. En niet alleen met uitgaan. Ook thuis op de bank. Ik weet niet waarvoor ze probeert te vluchten, maar drank lijkt me niet de oplossing. Alhoewel ze dat zelf moet weten. Ik denk alleen niet dat ze er gelukkig van wordt.
    Ik vraag het voor een vriend
    Ik vraag het voor een vriend
    ‘Meid, denk je echt dat hij je altijd trouw is?’ Sem is een lieve schat, maar van relaties heeft hij geen verstand. Langer dan een paar weken heeft hij nog nooit een man weten te houden.
    ‘Dat denk ik helemaal niet. Hoe kom je daarbij?’, vraagt Zoë.
    ‘Nou, omdat je hem altijd trouw bent.’
    Wereldkampioen
    Wereldkampioen
    Gert: ‘We hebben ze vertrapt!’
    Jacqueline: ‘Overdrijf je nu niet een beetje? Het was 2-1. Niet echt een enorme overwinning.’
    Gert: ‘Zeker wel! We hebben het hier over Brazilië, dé favoriet en vijfvoudig wereldkampioen.’
    Jacqueline: ‘Jullie hebben inderdaad echt geluk gehad.’
    Platte seks
    Platte seks
    Sneu en wanhopig, iets anders kan ik er niet van maken. Ze wil hem nog een kans geven als hij zich bedenkt. Waarom in godsnaam? Ze kent hem nog maar net en al die tijd heeft hij haar voorgelogen. Kennelijk geen eigenwaarde. Onbegrijpelijk dat hij op haar is gevallen. Alhoewel, ze was een vlucht uit de werkelijkheid. Hij zocht geen sterke vrouw, slechts wat seks. Platte seks, geen liefde. Naïef van haar dat zij dacht dat er meer was.
    Hypocriet wijf
    Hypocriet wijf
    Nee, heb je háár! Daar heb ik dus echt geen zin in. Bemoeial. Volgens mij kickt ze op andermans ellende. Naar mens. Ze lijkt energie te halen uit de misère van een ander. Jakkes, ze heeft me al gezien! Loopt ze daar overdreven enthousiast te zwaaien. Alsof we beste vriendjes zijn.
    Het licht
    Het licht
    Het licht moet aan, zodat het duister zal verdwijnen. Hij kuste het gezicht van zijn moeder. De oude vrouw lag in haar nachthemd op bed. Haar sterfbed. Dag en nacht zat hij aan haar zijde. Hij wilde voor haar doen wat zij voor hem had gedaan. Ze schonk hem het leven, voedde hem, poetste zijn billen. Maar het belangrijkste van alles: ze gaf hem haar liefde. Onvoorwaardelijk hield ze van hem. Hoe vaak hij haar ook teleurgesteld had, hoeveel pijn hij haar ook had gedaan.
    Heftige shit
    Heftige shit
    Bepaald geen paracetamolletjes zijn het, maar heftige shit. Tegen de lijst bijwerkingen kun je ‘u’ zeggen. Nou weet ik heus wel dat je die bijwerkingen niet hoeft te krijgen. Lees alleen eens de bijsluiter van pijnstillers, dan zou je er bijna geen meer durven nemen. Toch doe ik dat wel als ik pijn heb.
    Een kunstzinnig oog
    Een kunstzinnig oog
    ‘Prachtig! Ik vind het zo knap dat je dat kunt. Niet mijn talent, ik haalde vroeger met moeite zesjes voor tekenen.’
    ‘Dank je’, zegt Ard. ‘Ik schilder graag mooie dingen, mooie mensen.’
    ‘Maar waarom zo realistisch? Kun je dan niet beter een foto maken?’
    ‘Kijk eens wat beter. Ik voeg een extra laag toe aan de werkelijkheid.’
    ‘Het spijt me, maar ik zie het niet’, zegt Indi.
    ‘Jawel, ik weet zeker dat je het ziet. Je kunt het nu alleen niet benoemen.’
    Zoveel mooie vrouwen
    Zoveel mooie vrouwen
    Dit meen je niet! Wat een afknapper, zeg. Of zeur ik nu? Eigenlijk maakt het misschien niks uit. Hij is wel ontzettend lekker. Ik heb nog nooit een kerel gehad met zo’n goddelijk lijf. Ik voel me er zelfs een beetje geïntimideerd door. Ik heb niet zo’n perfect lichaam.
    • Grey Facebook Icon
    • Grey Twitter Icon
    • Grey LinkedIn Icon
    • Grey Tumblr Icon
    • Grey Pinterest Icon
    • Grey YouTube Icon
    • Grey Instagram Icon

    © 2013 - 2021 Sylvia Visser All rights reserved

    • Grey Facebook Icon
    • Grey Twitter Icon
    • Grey LinkedIn Icon
    • Grey Tumblr Icon
    • Grey Pinterest Icon
    • Grey YouTube Icon
    • Grey Instagram Icon