Kracht naar kruis
verhaal
7 maart 2022
‘Syl, ik hoor net van Paul dat jij met naam en toenaam bent genoemd in de carnavalsmis. Wist jij hiervan?’
Mijn ogen worden groot. Is er door een stampvolle Sint-Jan met rood-wit-gele dasjes voor mij gebeden? Ik moet ervan huilen. Dit geeft mij de kracht om mijn kruis te dragen.
Iedere carnavalszondag zit ik normaal om negen uur ‘s ochtends in de Sint-Jan. Daar begint mijn carnaval. De kathedraal puilt uit van de boerenkielen, jasjes met emblemen van de Oeldonksche Club, rood-wit-gele dassen en natuurlijk kikkers. Een Oetel is echter geen kikker, zo het schijnt. De meningen zijn daarover verdeeld in Den Bosch. En pas op wat je zegt, want Oeteldonk gaat mensen aan het hart.
Ik kijk de carnavalsmis terug. De voorbeden klinken na een uur.
‘Bijzonder bidden wij vandaag voor Sylvia Visser die ernstig ziek is, om kracht en sterkte’
De kerk heeft het volksfeest carnaval geadopteerd. Zelfs de gezangen bij de voorbeden zijn afgestemd op Oeteldonk.
‘Zie ons, hoor ons hier te pronk
Voor u aan/en de heer van Oeteldonk’
Lees ook:
