Sylvia Visser

schrijver, neerlandicus

Mijn eerste liefde

Mijn eerste liefde

verhaal

26 november 2018

Na de uitvaarten van onze ouders zag ik hem nog één keer. Hij was opgebaard en ik nam afscheid van hem. Hij was al jaren geen deel meer van mijn leven, maar zijn ziekte en overlijden raakten me enorm. Wat had ik mijn eerste liefde graag mijn eerste boek als kerstcadeau gegeven.

‘Onze levens zijn toch op een vreemde manier met elkaar verweven’, zei hij tegen me op de crematie van zijn moeder. Dit was enkele jaren na de begrafenis van mijn vader, de vorige keer dat ik hem zag. Hij had gelijk. Er waren rare parallellen tussen onze levens.
In onze jeugd draaiden we jarenlang om elkaar heen. Het spel van aantrekken en afstoten. Hij was de eerste man voor mij. De man die ik nooit zal vergeten. Het kon niet anders dan dat hij de inspiratiebron was voor een van de verhalen uit mijn boek. We hadden nooit een relatie, maar troffen elkaar regelmatig tijdens het uitgaan. We wisten allebei hoe de avond zou eindigen, maar wilden dat de ander werk zou maken van de verovering.

Kleine ukelele

‘Mijn man speelt van alles. Gitaar, cello, viool. Hij weet alle snaarinstrumenten te beroeren.’
‘Ook piano?’, vraagt Fleur
‘Hij speelt prachtig piano.’

Zwarte Piet

Eindelijk zijn de meeste bladeren van de bomen. Het moest zo langzamerhand ook wel. Over een paar dagen mogen ze niet meer liegen. Van hun moeder mogen ze dat nooit, maar de Sint legt nu eenmaal meer gewicht in de schaal. En ze moeten straks wel mooie liedjes zingen. Dus uit volle borst dat de maan door de bomen schijnt. Dat kan niet als er nog blaadjes aan de takken zitten.

Gouden vulpen

Diepe groeven ontstaan in het papier, maar er vloeit geen inkt uit de pen. De schrijver krast wild heen en weer, hij maakt de vulpen nog kapot. Het verhaal is niet af. Hij heeft net een nieuwe vulling in zijn pen gedaan, dus dat kan het probleem niet zijn. Rotpen!

Orgie der geletterden

‘Heel gezellig altijd. We borrelen iedere maand. Je moet ook eens komen, Cristina.’
‘Wie komen er dan allemaal?’
‘Wisselt. Allemaal schrijvers in ieder geval. En geen gevestigde orde’, zei Sylvia.
‘Vrouwen?’

Laatste zomergroet

Ze dacht dat er geen einde aan zou komen. Ze trok haar wenkbrauwen op en sperde haar ogen wijd open. Een seconde stopte ze met ademen. Een zee van paarse bloemen stond naast de weg. Alsof het voorjaar was en toch ook weer niet. Een laatste zomergroet bracht de natuur haar. Eva kon er niet rouwig om zijn.

Oer-Hollands

Je hebt een nieuwe fles?’ Mijn hulp wijst op een van de flessen in de vensterbank. Flessen die nauwelijks leger worden, maar die lijken te schreeuwen dat ik alcoholist ben.
‘Je mag wel proeven’, zeg ik.

Ziek in mijn hoofd

Zeker acht andere vrouwen heeft hij. Ik heb zijn telefoon gecheckt. Een in Amsterdam, een in Zaanstad, in Utrecht, Den Bosch, Almelo, Valkenswaard, Bunschoten, Groningen. En dan is er natuurlijk zijn ex-vrouw. Hij woont nog steeds in een huis met haar. Ik weet niet wat ik ervan moet denken. Volgens mij zijn ze nog altijd getrouwd.

Plafonddienst

Een zak van een vent is het! Wendy woelt in bed. Onbegrijpelijk dat gedrag van hem. Oneerlijk is het. Eerst roept hij maar van alles tegen haar en daarna gooit hij de deur dicht. Hij wil er niks meer over zeggen, het gesprek niet aangaan. Ze moet slapen. Hij is het niet waard, al die slapeloze nachten. Ze pakt haar telefoon en zet slaapmeditatie aan op YouTube: Lekker diep slapen zonder te piekeren of wakker te liggen.

Dichter bij het graf

‘Van harte met je 39e verjaardag! Voor mij ben je nog jong, hoor.’
‘Zo, en bedankt. Als ik nog eens een complimentje nodig heb…’
‘Ja, maar ik meen het.’
‘Uit jouw mond is dat echt geen compliment, Barbara.’
‘Hoezo niet?’
‘Pff, ik zal het spellen voor je. Jij bent 49!’ Sylvia rolt met haar ogen.

Kleine ukelele

‘Mijn man speelt van alles. Gitaar, cello, viool. Hij weet alle snaarinstrumenten te beroeren.’
‘Ook piano?’, vraagt Fleur
‘Hij speelt prachtig piano.’

Zwarte Piet

Eindelijk zijn de meeste bladeren van de bomen. Het moest zo langzamerhand ook wel. Over een paar dagen mogen ze niet meer liegen. Van hun moeder mogen ze dat nooit, maar de Sint legt nu eenmaal meer gewicht in de schaal. En ze moeten straks wel mooie liedjes zingen. Dus uit volle borst dat de maan door de bomen schijnt. Dat kan niet als er nog blaadjes aan de takken zitten.

Gouden vulpen

Diepe groeven ontstaan in het papier, maar er vloeit geen inkt uit de pen. De schrijver krast wild heen en weer, hij maakt de vulpen nog kapot. Het verhaal is niet af. Hij heeft net een nieuwe vulling in zijn pen gedaan, dus dat kan het probleem niet zijn. Rotpen!

Orgie der geletterden

‘Heel gezellig altijd. We borrelen iedere maand. Je moet ook eens komen, Cristina.’
‘Wie komen er dan allemaal?’
‘Wisselt. Allemaal schrijvers in ieder geval. En geen gevestigde orde’, zei Sylvia.
‘Vrouwen?’

Laatste zomergroet

Ze dacht dat er geen einde aan zou komen. Ze trok haar wenkbrauwen op en sperde haar ogen wijd open. Een seconde stopte ze met ademen. Een zee van paarse bloemen stond naast de weg. Alsof het voorjaar was en toch ook weer niet. Een laatste zomergroet bracht de natuur haar. Eva kon er niet rouwig om zijn.

Oer-Hollands

Je hebt een nieuwe fles?’ Mijn hulp wijst op een van de flessen in de vensterbank. Flessen die nauwelijks leger worden, maar die lijken te schreeuwen dat ik alcoholist ben.
‘Je mag wel proeven’, zeg ik.

Ziek in mijn hoofd

Zeker acht andere vrouwen heeft hij. Ik heb zijn telefoon gecheckt. Een in Amsterdam, een in Zaanstad, in Utrecht, Den Bosch, Almelo, Valkenswaard, Bunschoten, Groningen. En dan is er natuurlijk zijn ex-vrouw. Hij woont nog steeds in een huis met haar. Ik weet niet wat ik ervan moet denken. Volgens mij zijn ze nog altijd getrouwd.

Plafonddienst

Een zak van een vent is het! Wendy woelt in bed. Onbegrijpelijk dat gedrag van hem. Oneerlijk is het. Eerst roept hij maar van alles tegen haar en daarna gooit hij de deur dicht. Hij wil er niks meer over zeggen, het gesprek niet aangaan. Ze moet slapen. Hij is het niet waard, al die slapeloze nachten. Ze pakt haar telefoon en zet slaapmeditatie aan op YouTube: Lekker diep slapen zonder te piekeren of wakker te liggen.

Dichter bij het graf

‘Van harte met je 39e verjaardag! Voor mij ben je nog jong, hoor.’
‘Zo, en bedankt. Als ik nog eens een complimentje nodig heb…’
‘Ja, maar ik meen het.’
‘Uit jouw mond is dat echt geen compliment, Barbara.’
‘Hoezo niet?’
‘Pff, ik zal het spellen voor je. Jij bent 49!’ Sylvia rolt met haar ogen.

Lees ook: