Sylvia Visser

schrijver, neerlandicus

Mooie vrouw

Mooie vrouw

verhaal

30 oktober 2017

‘Je wist toch dat ik naar mijn schoonouders moest?’
‘Ach sorry. Niet meer aan gedacht. Hoe laat moet je er zijn?’
‘Een half uur geleden’, zegt hij.
‘Ai en nu? Moet je je vrouw niet even bellen?’
‘Doe ik zo in de auto wel.’

Zita duwt haar bovenlijf omhoog en leunt op haar ellebogen waardoor haar borsten nog verder vooruit steken. Het laken glijdt omlaag. Hij buigt zich voorover en vouwt zijn hand om haar wang. Gewillig opent ze haar mond. Hij geeft haar een tongzoen.
‘Ik moet gaan, mooie vrouw. Ik bel je.’

Strakke buik, ronde billen, rechtopstaande borstjes. Zijn slaperige ogen gaan over haar lichaam. Zo mooi was zijn vrouw zelfs niet toen ze tien jaar jonger was. Om over het heden nog maar te zwijgen. Hij walgt van haar lijf tegenwoordig. Moddervet is ze geworden. Zita daarentegen sport een paar keer per week. Ze is prachtig.

18.32 staat op de wekker. Shit! Dit kan niet waar wezen. Hij springt uit bed en raapt zijn kleren van de grond.
‘Ga je al, liefje?’, vraagt Zita.
‘Ik was in slaap gevallen’, zegt hij.
‘Ja, je lag er zo vredig bij. Ik heb je maar laten dromen.’

Of een vrouw

'Ja, ik ook. Iedere vrouw wel ooit, denk ik.’
‘Mannen misschien ook wel.’
‘Geen idee. Ik kan me dat niet goed voorstellen.’
‘Nee, ik ook niet. Maar dat komt doordat wij zelf niet zo zijn.’
‘Misschien. Vind het trouwens wel een beetje raar dat iedereen opeens met van alles naar buiten komt.’

Tranen met tuiten

Ach gossie. Beer heeft ook een operatiemuts.’
‘Ja, die moest en zou mee naar het ziekenhuis. Dat snap je’, zegt Lola.
‘Heel leuk dat ze Daan er op deze manier bij betrekken.’
‘Ja, vind ik ook. De verpleegsters zijn hartstikke lief voor hem.’
‘Het is ook niet niks voor hem. Hij is oud genoeg om alles mee te krijgen.’

Het Poolse hoertje

Livine grinnikt. ‘Het is niet haar schuld, hè.’
‘Weet ik ook wel. Zij is slechts een symptoom van onze problemen. Maar wil me gewoon even afreageren op die slet.’
‘Dat snap ik. Oké, het is een trut.’
Mara glimlacht. ‘Thanks. Daar heb je vriendinnen voor.’
‘Zou in jouw plaats precies hetzelfde doen. Nou ja, niet schilderen dan. Maar haar de schuld geven.’

Die lach

Ze glimlacht naar hem. Haar man zwaait van achter het raam. Vreselijk vindt ze het dat hij haar op deze manier moet zien. Op haar hoge hakken vond hij haar vast veel mooier. Geen enkele man wil een vrouw met rollator. Ze vond het altijd heerlijk om zich op te tutten en zich echt vrouw te voelen. Ze verzorgt zichzelf nog steeds wel goed, maar een elegante vrouw voelt ze zich niet meer. Eerder een oud omaatje achter een rollator.

Open relatie

‘Vieze slet is het!’ Maria gooit de borden ruw in het sop.
‘Mam, doe even normaal!’
‘Wat?! Mag ik een man zo niet noemen?’
‘Nee, dat bedoel ik niet. Je maakt het servies stuk. En je moet niet op die manier over Juan praten.’

Neuken met zijn minnares

Bijna had ze het bericht geliket, maar net op tijd dringt het vreemde van de reactie tot haar door.
‘Veel plezier samen en sterkte met je kanker.’
Hoezo kanker? Ze heeft helemaal geen kanker. Wat een eigenaardige mensen bestaan er toch. Je gaat zoiets toch niet onder een vakantiefoto van een onbekende zetten.

Slachtbank

De vijfde duwt een injectie in zijn kont. De vier andere verplegers houden zijn armen en benen vast. Zoveel mensen zijn er nodig om Bernard te bedwingen. En zelfs nu lukt het nauwelijks. Hij schreeuwt en slaat en schopt. Het verscheurt haar hart hem zo te zien. Ze wendt haar hoofd af.

Kunstenaresje in de dop

Met grote ogen staart hij naar de nieuwe bank van Jan des Bouvrie. Er komt geen woord over zijn lippen. Woedend zou hij willen zijn, maar verbijstering is alles wat hij voelt. Emma zit op haar knietjes achter de rugleuning. Ze kijkt naar hem op. ‘Mooi, hè, papa!’

Genderneutraal

‘Belachelijk idee, die genderneutrale toiletten!’
‘Hoezo? We willen toch dat iedereen het gevoel heeft dat hij deel uitmaakt van onze maatschappij? Of zij of het’, zegt Shanti.
Laetitia lacht. ‘Ja, hoe verwijs je eigenlijk naar iemand die genderneutraal is? ‘Het’ klinkt niet zo aardig.’
‘Maar waarom wil je dan geen genderneutrale toiletten?’
‘Ik vind gewoon dat je dat niet mag vragen van bijvoorbeeld kleine horeca-uitbaters.’

Seksuele intimidatie

‘Krijg ik nog iets lekkers voor het slapen gaan?’
Ze twijfelt. Ze is moe. De hele dag hard gewerkt en nauwelijks rustig gezeten. ‘Wat zou je willen hebben dan?’
‘Heb je een rokje aan?’
Ze knikt en glimlacht daarna om haar eigen reactie. ‘Ja, mijn zwarte jurkje’, typt ze.
‘En eronder?’

Of een vrouw

'Ja, ik ook. Iedere vrouw wel ooit, denk ik.’
‘Mannen misschien ook wel.’
‘Geen idee. Ik kan me dat niet goed voorstellen.’
‘Nee, ik ook niet. Maar dat komt doordat wij zelf niet zo zijn.’
‘Misschien. Vind het trouwens wel een beetje raar dat iedereen opeens met van alles naar buiten komt.’

Tranen met tuiten

Ach gossie. Beer heeft ook een operatiemuts.’
‘Ja, die moest en zou mee naar het ziekenhuis. Dat snap je’, zegt Lola.
‘Heel leuk dat ze Daan er op deze manier bij betrekken.’
‘Ja, vind ik ook. De verpleegsters zijn hartstikke lief voor hem.’
‘Het is ook niet niks voor hem. Hij is oud genoeg om alles mee te krijgen.’

Het Poolse hoertje

Livine grinnikt. ‘Het is niet haar schuld, hè.’
‘Weet ik ook wel. Zij is slechts een symptoom van onze problemen. Maar wil me gewoon even afreageren op die slet.’
‘Dat snap ik. Oké, het is een trut.’
Mara glimlacht. ‘Thanks. Daar heb je vriendinnen voor.’
‘Zou in jouw plaats precies hetzelfde doen. Nou ja, niet schilderen dan. Maar haar de schuld geven.’

Die lach

Ze glimlacht naar hem. Haar man zwaait van achter het raam. Vreselijk vindt ze het dat hij haar op deze manier moet zien. Op haar hoge hakken vond hij haar vast veel mooier. Geen enkele man wil een vrouw met rollator. Ze vond het altijd heerlijk om zich op te tutten en zich echt vrouw te voelen. Ze verzorgt zichzelf nog steeds wel goed, maar een elegante vrouw voelt ze zich niet meer. Eerder een oud omaatje achter een rollator.

Open relatie

‘Vieze slet is het!’ Maria gooit de borden ruw in het sop.
‘Mam, doe even normaal!’
‘Wat?! Mag ik een man zo niet noemen?’
‘Nee, dat bedoel ik niet. Je maakt het servies stuk. En je moet niet op die manier over Juan praten.’

Neuken met zijn minnares

Bijna had ze het bericht geliket, maar net op tijd dringt het vreemde van de reactie tot haar door.
‘Veel plezier samen en sterkte met je kanker.’
Hoezo kanker? Ze heeft helemaal geen kanker. Wat een eigenaardige mensen bestaan er toch. Je gaat zoiets toch niet onder een vakantiefoto van een onbekende zetten.

Slachtbank

De vijfde duwt een injectie in zijn kont. De vier andere verplegers houden zijn armen en benen vast. Zoveel mensen zijn er nodig om Bernard te bedwingen. En zelfs nu lukt het nauwelijks. Hij schreeuwt en slaat en schopt. Het verscheurt haar hart hem zo te zien. Ze wendt haar hoofd af.

Kunstenaresje in de dop

Met grote ogen staart hij naar de nieuwe bank van Jan des Bouvrie. Er komt geen woord over zijn lippen. Woedend zou hij willen zijn, maar verbijstering is alles wat hij voelt. Emma zit op haar knietjes achter de rugleuning. Ze kijkt naar hem op. ‘Mooi, hè, papa!’

Genderneutraal

‘Belachelijk idee, die genderneutrale toiletten!’
‘Hoezo? We willen toch dat iedereen het gevoel heeft dat hij deel uitmaakt van onze maatschappij? Of zij of het’, zegt Shanti.
Laetitia lacht. ‘Ja, hoe verwijs je eigenlijk naar iemand die genderneutraal is? ‘Het’ klinkt niet zo aardig.’
‘Maar waarom wil je dan geen genderneutrale toiletten?’
‘Ik vind gewoon dat je dat niet mag vragen van bijvoorbeeld kleine horeca-uitbaters.’

Seksuele intimidatie

‘Krijg ik nog iets lekkers voor het slapen gaan?’
Ze twijfelt. Ze is moe. De hele dag hard gewerkt en nauwelijks rustig gezeten. ‘Wat zou je willen hebben dan?’
‘Heb je een rokje aan?’
Ze knikt en glimlacht daarna om haar eigen reactie. ‘Ja, mijn zwarte jurkje’, typt ze.
‘En eronder?’

Lees ook: