Het Poolse hoertje
verhaal
9 oktober 2017
Livine grinnikt. ‘Het is niet haar schuld, hè.’
‘Weet ik ook wel. Zij is slechts een symptoom van onze problemen. Maar wil me gewoon even afreageren op die slet.’
‘Dat snap ik. Oké, het is een trut.’
Mara glimlacht. ‘Thanks. Daar heb je vriendinnen voor.’
‘Zou in jouw plaats precies hetzelfde doen. Nou ja, niet schilderen dan. Maar haar de schuld geven.’
‘Het is toch ook een hoer. Je gelooft toch niet werkelijk dat het liefde was? Ze was gewoon uit op zijn geld.’
‘Geen idee. Ik ken haar niet’, zegt Livine.
‘Wat anders met zo’n Oost-Europees mokkel? Ze is nog ordinair ook.’
‘Van stijl kun je haar niet betichten, nee, als ik die foto’s zie.’
‘Het valt me zo tegen van hem. Ik dacht dat hij smaak had.’
‘Lieverd, lekker goedkoop en makkelijk is precies wat hij zocht. De vrouw die hij voorstelt aan zijn ouders, heeft hij al.’
‘Dat takkenwijf zit iedere dag op mijn site.’
‘Waarom denk je dat?’
‘Hier, een screenprintje van Google Analytics. Heb het verschillende keren gezien deze week.’
‘Het kan toch ook iemand anders zijn?’
‘Zou wel erg toevallig zijn als net nu een kunsthandelaar uit Lublin mijn website heeft gevonden’, zegt Mara.
‘Oké, die kans is niet zo heel erg groot, nee.’
‘Hoop dat ze geniet van ‘Het Poolse hoertje’.’
‘Maar schatje, laat het los. Hier heb je alleen maar zelf last van.’
‘Ik zou wel willen, maar ik kan het niet. Ben er kapot van.’
‘Tuurlijk. Snap ik. Maar dit helpt je niet. En uiteindelijk: jij hebt gewonnen’, zegt Livine.
‘Zo voelt het niet. Dit is nog erger dan het vreemdgaan. Een jaar lang alles aan elkaar liegen. Dieper had hij me niet kunnen kwetsen.’
Lees ook:
