Kunstenaresje in de dop
verhaal
21 augustus 2017
Met grote ogen staart hij naar de nieuwe bank van Jan des Bouvrie. Er komt geen woord over zijn lippen. Woedend zou hij willen zijn, maar verbijstering is alles wat hij voelt. Emma zit op haar knietjes achter de rugleuning. Ze kijkt naar hem op. ‘Mooi, hè, papa!’
Een draai om haar oren zou hij haar moeten geven. Of een pak billenkoek. Maar hoe kan hij nu boos op haar worden? Die ontwapenende lach. Dat onschuldige gezichtje. Ze is zich oprecht van geen kwaad bewust. En hij is een te slappe zak. Hij kan zijn kinderen niet slaan.
In een cirkel om Emma heen liggen viltstiften in alle kleuren van de regenboog. Ze houdt van tekenen. ‘Een kunstenaresje in de dop’ noemen zijn vrouw en hij haar vaak. Hij steekt zijn hand uit naar Emma. ‘Geef de stiften maar aan papa.’
Lees ook:
