Die lach
verhaal
2 oktober 2017
Ze glimlacht naar hem. Haar man zwaait van achter het raam. Vreselijk vindt ze het dat hij haar op deze manier moet zien. Op haar hoge hakken vond hij haar vast veel mooier. Geen enkele man wil een vrouw met rollator. Ze vond het altijd heerlijk om zich op te tutten en zich echt vrouw te voelen. Ze verzorgt zichzelf nog steeds wel goed, maar een elegante vrouw voelt ze zich niet meer. Eerder een oud omaatje achter een rollator. Bejaarden zijn trouwens nog sneller dan zij. Ze knokt om iedere dag een stukje te wandelen. Ze moet lopen om te blijven lopen. Maar eerlijk gezegd ligt strompelen dichter bij de waarheid. Zou er ooit nog een dag komen dat ze goed kan lopen?
Hij steekt zijn hand op. Die lach, daar is hij ooit smoorverliefd op geworden. Ook achter haar rollator heeft ze die prachtige lach nog steeds. En ze ziet er altijd even charmant uit. Ze verafschuwt het dat sommige gehandicapten een joggingpak aantrekken, omdat het zo makkelijk zit. Ziek zijn is geen reden om jezelf niet goed te verzorgen, vindt ze. Dat bewondert hij aan haar. Net als haar doorzettingsvermogen overigens. Ze blijft vechten om zoveel mogelijk te kunnen. Al lijkt het soms tevergeefs. Het verscheurt zijn hart om haar zo moeilijk te zien lopen. Wat zou hij haar beperkingen graag van haar overnemen.
Lees ook:
