Sylvia Visser

Woedend knikkerden mensen mij de kerk uit om wat ik schreef, maar dankbaar moet je zijn als katholiek. Bovendien ben je pas een schrijver als je een goede rel hebt veroorzaakt. Dus nederig en klein dank ik Onze Lieve Heer op mijn blote knietjes. Dankzij deze hoogmoedige christenen kon ik een van mijn best gelezen blogs schrijven.

                Mijn tweede blogverjaardag is deze week en inmiddels heb ik verschillende relletjes op mijn naam staan. Menigeen blokkeerde mij om wat ik schreef en een enkeling stuurde zelfs dreigementen. Zo was er het Blogbal dat geen kritiek verdroeg over het feestje. Tot op de dag van vandaag hebben ze mij geblokkeerd op alle sociale media.
                Ook was er de verontwaardigde Française omdat ik de Fransen de Franse slag verweet, nadat ze mij heel ordentelijk een boete hadden gestuurd. En er was een boos uitgevertje dat weerklank probeerde te vinden bij zijn Facebookvriendjes over mijn blog ‘Mohammed is een geitenneuker’. Het mannetje gebruikte retoriek van het kaliber ‘willen jullie meer of minder Marokkanen?’ Uiteraard is er dan wel wat klapvee dat reageert met ‘minder, minder, minder.’
                Toen waren er de boze Bosschenaren die mij belaagden, nadat ik enkele vooroordelen over carnaval had opgesomd. Verder lezen dan de eerste zin bleek voor deze Oeteldonkers te hoog gegrepen. Dus misten ze de essentie en snapten niet dat ik met die woorden niet mijn eigen mening gaf.
                Tot slot was er de vrouw die mij enkele maanden stalkte en haar waakhond op mij afstuurde. Haar man bedreigde niet alleen mij, maar ook een collega-schrijfster die het voor mij opnam. Stuk voor stuk vormen deze perikelen goede inspiratiebronnen voor nieuwe columns, maar helaas kruipen sommige mensen onder mijn huid. Dus ik neem blogvakantie en wens jullie allemaal een mooie zomer. Op 19 augustus weer een nieuwe woensdagblog!