Elke woensdag blogt Sylvia Visser op pittige wijze en met de nodige zelfspot.
Au! Ik gilde het uit van de pijn. Bij het verzorgen trok de verpleging per ongeluk mijn katheter eruit, met opgeblazen ballonnetje dwars door mijn urinebuis. Ik kende horrorverhalen over demente bejaarden die de katheter bij zichzelf eruit trokken. Met bloedige taferelen tot gevolg. Gelukkig bleef de schade bij mij beperkt, maar pijn deed het wel. Mijn trauma over katheters was nieuw leven ingeblazen.
Lees verder
‘Mama, ik moet nú genieten, maar het lukt me niet.’ Mindfulness avant la lettre. Ik liep in de Efteling. Mijn zusjes huppelden voor mijn moeder en mij uit. De hemel was blauw, de zon schitterde in het water. Verderop stond een ijscokar; vrolijke kinderstemmen klonken. Dit was geluk, wist ik. Maar ik voelde het niet. Ik wist dat ik pas de volgende dag echt zou beseffen hoe leuk het was geweest.
‘If you wannabe my lover!’ Samen met wat andere meiden danste ik in 5 vwo de Spice Girls na tijdens onze Rome-reis. We sprongen enthousiast op en neer over de Spaanse trappen. De wereld lag aan onze voeten. We waren zeventien en voelden ons oppermachtig. Heimelijk droomde ik van een vriendje met wie ik mijn leven zou delen. Veel verder dan wat kussen en een beetje friemelen ging het in die tijd echter nog niet.