Sylvia Visser

schrijver, neerlandicus

Doornroosje

verhaal

27 september 2020

‘Ik denk dat veel mannen het opwindend vinden, een vrouw die zo kwetsbaar in bed ligt.’

De woorden van haar ex klonken door haar hoofd terwijl haar date haar tepels tussen zijn vingers klemde. Had haar ex gelijk? Was dit wat haar date opwond? Ze had hem niks te bieden. Ze lag hier maar maandenlang in dit bed. Hij kneep steeds harder terwijl hij op haar neerkeek.

‘Als een soort Doornroosje’, had haar ex gezegd.

Ze opende haar mond. Haar ogen waren gesloten.

Lees ook:

Gedächtniskirche

Papa

De Telegraaf lag opengeslagen naast hem op de bank. Volgens veel mensen is alleen de financiële bijlage goed en de rest van de krant sensatiebelust. Mijn vader vond het een heerlijke krant; hij las hem veel liever dan dat saaie NRC. Het kon hem niks schelen wat andere mensen ervan vonden. Mijn vader trok zijn eigen plan.

Romantisch

‘Wat zijn je dromen voor de toekomst? Wat zijn je doelen? Wat wil je bereiken?’

‘Verder eigenlijk niks’, schrijft hij. ‘Gewoon waar we het net over hadden. Een leuke vrouw en kinderen. Vooral een leuke vrouw.’

Ze glimlacht. Gebrek aan ambitie; toch is dit echt een leuke man. Artistiek, creatief en hij wil nog kinderen ook. Zoals het een kunstenaar betaamt geen cent te makken maar dat interesseert haar niet. Ze heeft nog nooit voor iemand gekozen vanwege het geld. Als geen ander weet ze dat

Bidden

Samen met Lotje ren ik naar het huis van Liesbeth. Het staat twee huizen bij dat van ons vandaan. Grote bomen maken het er heel donker. Lotje gaat op haar tenen staan en drukt op de bel naast de eikenhouten voordeur. Ik had op platte voeten bij de bel gekund, maar Liesbeth is Lotje’s vriendinnetje. We wachten heel lang hij de voordeur. Gek dat er niemand komt; ik zag net door het raam dat ze aan tafel zitten.

Met ijs

Sylvia plaatste de glazen thee op haar dienblad. Zelf zou ze hebben gekozen voor koffie, maar dit was duidelijk een wat zweverig stel. Geen zwarte thee maar muntthee. Het zou nooit in Sylvia’s hoofd opkomen om dat te bestellen. Koffie dronk ze, goed sterk. Het was rustig in de zaak. De middagen vormden niet haar lievelingstijdstippen. Liever werkte ze ‘s avonds als het druk was en rumoerig. Als de mensen een borreltje dronken en uitgelaten waren.

Dit ruikt als mijn vagina

‘Te makkelijk en erg goedkoop. Maar het werkt. Onmiddellijk uitverkocht, de geurkaarsen die schijnbaar ruiken naar de kut van Gwyneth Paltrow.’
Marjolein maakt haar ogen groot. ‘Dit kan niet waar wezen! Wie koopt zoiets nou?’

Vrijdag de dertiende

‘Wat had je dan verwacht?’ Faith rolt met haar ogen.

‘Onzin. We hebben elkaar pas op de veertiende voor het eerst ontmoet.’
‘In real life ja, maar de virtuele ontmoeting heeft ook invloed. Kom op, vrijdag de dertiende is machtig.’
‘Ik geloof er niks van. Ik ben niet bijgelovig zoals jij.’ Nu rolt Destiny met haar ogen.

Stijlloos

Verbijsterd is ze. Vol ongeloof. Ze kan niet eens huilen. Hoe zit het ook alweer met die fases van rouwverwerking? Ontkenning, woede, onderhandelen, depressie, aanvaarding. Dit zal wel bij de eerste fase horen, bij de ontkenning. Het gaat een tijd duren voor Barbara dit een plekje kan geven.

Konijnen van de nacht

Mijmerend loopt ze over Île de la Cité. De Seine aan haar rechterhand, de Notre Dame voor haar. Onvoorstelbaar hoeveel geld er gestort is voor de restauratie. De kathedraal kan wel drie keer opnieuw opgebouwd worden. De brand is niet voor niets gebeurd, alles heeft een reden. De kerk hoeft zich geen zorgen meer te maken over de renovatie.

Leger aan schilders

Nog meer papieren wil de verhuurder hebben. Is het dan nooit genoeg? Ze moet wel moeite doen om dit huis te krijgen, zeg. Maar het is het meer dan waard. Prachtig huis, grote tuin, leuke wijk, winkelcentrum in de buurt. Ze ziet zichzelf hier al helemaal wonen. Ze is ervan overtuigd dat ze er heel gelukkig gaat worden.

Gedächtniskirche

Papa

De Telegraaf lag opengeslagen naast hem op de bank. Volgens veel mensen is alleen de financiële bijlage goed en de rest van de krant sensatiebelust. Mijn vader vond het een heerlijke krant; hij las hem veel liever dan dat saaie NRC. Het kon hem niks schelen wat andere mensen ervan vonden. Mijn vader trok zijn eigen plan.

Romantisch

‘Wat zijn je dromen voor de toekomst? Wat zijn je doelen? Wat wil je bereiken?’

‘Verder eigenlijk niks’, schrijft hij. ‘Gewoon waar we het net over hadden. Een leuke vrouw en kinderen. Vooral een leuke vrouw.’

Ze glimlacht. Gebrek aan ambitie; toch is dit echt een leuke man. Artistiek, creatief en hij wil nog kinderen ook. Zoals het een kunstenaar betaamt geen cent te makken maar dat interesseert haar niet. Ze heeft nog nooit voor iemand gekozen vanwege het geld. Als geen ander weet ze dat

Bidden

Samen met Lotje ren ik naar het huis van Liesbeth. Het staat twee huizen bij dat van ons vandaan. Grote bomen maken het er heel donker. Lotje gaat op haar tenen staan en drukt op de bel naast de eikenhouten voordeur. Ik had op platte voeten bij de bel gekund, maar Liesbeth is Lotje’s vriendinnetje. We wachten heel lang hij de voordeur. Gek dat er niemand komt; ik zag net door het raam dat ze aan tafel zitten.

Met ijs

Sylvia plaatste de glazen thee op haar dienblad. Zelf zou ze hebben gekozen voor koffie, maar dit was duidelijk een wat zweverig stel. Geen zwarte thee maar muntthee. Het zou nooit in Sylvia’s hoofd opkomen om dat te bestellen. Koffie dronk ze, goed sterk. Het was rustig in de zaak. De middagen vormden niet haar lievelingstijdstippen. Liever werkte ze ‘s avonds als het druk was en rumoerig. Als de mensen een borreltje dronken en uitgelaten waren.

Dit ruikt als mijn vagina

‘Te makkelijk en erg goedkoop. Maar het werkt. Onmiddellijk uitverkocht, de geurkaarsen die schijnbaar ruiken naar de kut van Gwyneth Paltrow.’
Marjolein maakt haar ogen groot. ‘Dit kan niet waar wezen! Wie koopt zoiets nou?’

Vrijdag de dertiende

‘Wat had je dan verwacht?’ Faith rolt met haar ogen.

‘Onzin. We hebben elkaar pas op de veertiende voor het eerst ontmoet.’
‘In real life ja, maar de virtuele ontmoeting heeft ook invloed. Kom op, vrijdag de dertiende is machtig.’
‘Ik geloof er niks van. Ik ben niet bijgelovig zoals jij.’ Nu rolt Destiny met haar ogen.

Stijlloos

Verbijsterd is ze. Vol ongeloof. Ze kan niet eens huilen. Hoe zit het ook alweer met die fases van rouwverwerking? Ontkenning, woede, onderhandelen, depressie, aanvaarding. Dit zal wel bij de eerste fase horen, bij de ontkenning. Het gaat een tijd duren voor Barbara dit een plekje kan geven.

Konijnen van de nacht

Mijmerend loopt ze over Île de la Cité. De Seine aan haar rechterhand, de Notre Dame voor haar. Onvoorstelbaar hoeveel geld er gestort is voor de restauratie. De kathedraal kan wel drie keer opnieuw opgebouwd worden. De brand is niet voor niets gebeurd, alles heeft een reden. De kerk hoeft zich geen zorgen meer te maken over de renovatie.

Leger aan schilders

Nog meer papieren wil de verhuurder hebben. Is het dan nooit genoeg? Ze moet wel moeite doen om dit huis te krijgen, zeg. Maar het is het meer dan waard. Prachtig huis, grote tuin, leuke wijk, winkelcentrum in de buurt. Ze ziet zichzelf hier al helemaal wonen. Ze is ervan overtuigd dat ze er heel gelukkig gaat worden.