Rode roos en rode vlag
verhaal
29 januari 2024
De enige rode roos in zijn boeket liet al na drie dagen zijn kopje hangen. En na een week was de hele bos verwelkt. ‘Wappie’ noemde hij haar. Ze wist niet dat dat in 2024 nog een issue kon zijn. Hij was militair en dus erg volgzaam. Wanneer de mensen boven haar in de hiërarchie, in casu de regering, echter iets zeiden, was dat voor haar reden het op z’n minst in twijfel te trekken. ‘Waarom?’ was de belangrijkste vraag die ze tijdens haar universitaire studie had leren stellen. Zoals een professor het formuleerde: ‘Academici blijven altijd een beetje vijfjarigen.’
Dus had ze zich niet laten inenten tijdens de pandemie. Een goed antwoord op de vraag waarom ze zich moest laten vaccineren met een middel waarvan de (langetermijn)effecten niet bekend waren, had niemand haar kunnen geven. De consequentie van het zich niet laten vaccineren was dat ze niet naar concerten mocht en niet mocht reizen en zelfs niet in een café een kop koffie mocht drinken. Het overgrote deel van de mensen, de pro-vaxers en de volgers, vertelden haar ook nog eens dat dat haar eigen keuze was. Ze hadden gelijk. Ook zij had voor corona op een partij gestemd die tijdens de pandemie vaccinatie propageerde.
Verbaasd was ze wel dat geen inenting hebben nog een probleem kon zijn, nu corona een eenvoudig griepje was geworden. Eerst wilde de stoere militair een kind van haar. Hij wilde echter geen seks meer sinds ze aangaf dat een baby van haar, die er niet was en er misschien nooit zou komen, niet gevaccineerd zou worden tegen corona. Verongelijkt vroeg hij of hij daar ook nog iets over te zeggen had. Met condoom wilde hij het niet doen, want dan voelde hij niks, zei hij. Hij had vast de laatste veertig jaar geen condooms meer gebruikt. Geen seks en geen intimiteit waren een grote, rode vlag voor haar. Vrienden had ze al genoeg.
Lees ook:
