Sweety
verhaal
4 april 2022
Je prachtige blauwe ogen kijken me aan boven je mondmasker. Net als gisteren en eergisteren en vorige week. Lachrimpeltjes verschijnen in je ooghoeken. Je slaat je ogen neer. Alsof je verlegen bent. Dan kijk je echter weer. De prachtigste oogopslag, je lange wimpers. De trein vermindert vaart. Je pakt je tas alvast op schoot.
‘We naderen station Utrecht Centraal.’ De stem van de conducteur klinkt door de luidspreker.
Ik sta op en haal voorzichtig het mondkapje van je gezicht. Er zit rode lippenstift aan de binnenkant van je medische mondkapje. Je lippen zijn vol en met mijn lippen voel ik hoe zacht ze zijn. We negeren de boze blikken om de verwijderde mondmaskers.
‘Toet, toet, toet!’
Ik tast naar mijn telefoon op het nachtkastje. Ik haat dat ding! Ik moet echt een keer een andere toon voor de wekker kiezen.
Vandaag zal ik je weer zien. Tijdens mijn vakantie werd ik iedere ochtend wakker dromend van jou. Vandaag is beter. Vandaag zie ik je voor het eerst in het echt zonder masker, want die stomme dingen hoeven nu niet meer. Zal ik je wel herkennen? Heb je inderdaad die sensuele, volle lippen of eigenlijk dunne lipjes, een mond vol rotte tanden en puisten met witte koppen?
‘Dan springen die puisten open en zit ik onder de pus.
Want meisje, je bent zo lelijk als de nacht.
Je bent toch niet zo’n sweety als ik had verwacht.’
Ik zie je tas de coupé binnenwandelen. Ik durf niet op te kijken.
Lees ook:
