Sylvia Visser

Ik volg haar nu geruime tijd. Op Facebook, op Instagram, op Twitter. En soms ook bij haar in de straat. Keurig gekleed is ze altijd. Parelketting. Kokerrok. Pumps. Een droom van een vrouw. Voor de meeste mannen out of their league.

                De band tussen ons verandert echter. Wordt alsmaar hechter, steeds intiemer. Eerst kon er niet eens een glimlach vanaf, maar die periode ligt ver achter ons. Ik zie haar nu ook wel naar mij kijken. Als ik achter haar loop, draait ze zelfs speciaal haar hoofd om.               

 

De hautaine blik is weg. Haar vragende ogen kijken omhoog naar me. Ik wist het de hele tijd al. Ze verlangt net zo naar mij als ik naar haar. Zo op haar knieën ziet ze er heerlijk kwetsbaar uit. Nog lekkerder dan normaal.

                ‘Handen op je rug’, zeg ik. Ze gehoorzaamt. Jij wil dit ook, hè, meisje. Ik wikkel mijn stropdas om haar polsen. Ze doet alsof ze zich verzet, maar daar trap ik niet in. Met haar handen op haar rug steken haar borsten nog verder vooruit.

Mijn harde pik is voor haar gezicht. Bloedgeil kijkt ze ernaar. Zachtjes tik ik ermee op haar wang. Ze lijkt verward. Geduld, meisje. Je mag hem heus proeven. Ik pak haar kin vast en haar mond gaat open. Precies ver genoeg om mij naar binnen te laten. Ik voel haar zachte lippen. Haar vochtige mond.
                ‘Tongetje naar buiten’, zeg ik. Ik duw mijn stijve nog verder naar binnen. ‘Lik maar aan mijn ballen.’ Ja, zo wil ik haar hebben. Ik ben nu heel diep in haar keel. Die ga ik dadelijk helemaal volspuiten. Ik pak haar stevig bij het haar en stoot trefzeker in haar mond. Ze kokhalst. Ze vindt het lekker. We voelen elkaar feilloos aan. Ze krijgt geen lucht. Ik zie dat dit is wat ze wil. Ik ga door. Zelfs keurige dames zoals zij zijn sletjes als het erop aankomt.