Sylvia Visser

schrijver, neerlandicus

  • Home

  • Boek

  • Verhalen

  • Blog

  • Thema's

  • Over Sylvia

  • Contact

  • Meer

    Half zeven
    Delen
    Half zeven

    verhaal

    19 juni 2017

                    Het lezen van de bijsluiter stemt hem niet rustiger. Alle klachten die hij heeft, worden erin genoemd. En nog erger: hier staat dat hij direct contact moet opnemen met een arts. Nog net niet dat hij een begrafenisondernemer moet inschakelen. Hij kijkt op zijn horloge. Half zeven, dus de huisarts is er niet meer. De huisartsenpost bellen kost wel een hoop geld, maar dat is even niet anders. Zijn gezondheid gaat voor.

    De assistente haalt hem uit de wacht. ‘Op basis van wat u vertelt, wil de dokter u graag even zien.’ Hij slikt. Dit is foute boel. Fijn dat ze zijn klachten serieus nemen, maar toch had hij liever gehoord dat hij zich druk maakte om niks. Zijn hart bonkt in zijn keel. Hij hapt naar lucht. ‘Lukt het u hierheen te komen?’ Hij doet een poging de brok in zijn keel weg te slikken. ‘Ik denk…’, zegt hij met trillende stem. Het lukt hem niet langer zich groot te houden. Hij huilt, hij brult aan de telefoon. De assistente wacht geduldig.

    Lamlendig ligt hij op de bank. Als hij kon slapen, zou hij het doen. Maar dat lukt hem nooit overdag. En vreemd genoeg is dit geen vermoeidheid die verdwijnt met rusten. Net zoals die niet ontstaan is door inspanning. Het is etenstijd, maar hij kokhalst al wanneer hij alleen maar aan voedsel denkt. Bij iedere ademhaling lijkt iemand op zijn borst te drukken. Het maakt hem bang. Hij is licht in zijn hoofd. Dizzy? Nee, niet draaierig. Hij zweeft als het ware een stukje buiten zichzelf. Zelden voelde hij zich zo beroerd. Een intens zelfmedelijden bekruipt hem.
                    Als hij gisteren nou flink was doorgezakt, had hij het nog begrepen. Maar hij heeft geen druppel gedronken. Toch zit in zijn mond de tong van een schoen. Met de camera van zijn telefoon kijkt hij ernaar. Zijn ogen worden groot. De afdrukken van zijn tanden staan in de zijkant van zijn tong. Hij weet zeker dat er geen pinda’s of kaas of melk in zijn lunch of zijn diner van gisteren zaten. Hij kookt niet voor niets zelf. Een dag lekker lui thuisbezorgd.nl zit er voor hem niet in met al zijn allergieën en overgevoeligheden. Je weet tenslotte maar nooit wat ze daar allemaal in je eten stoppen. Ook de pakjes in de supermarkt loopt hij vlug voorbij. Mensen die alles kant-en-klaar kopen, begrijpt hij sowieso niet. Zelfgemaakt is zoveel lekkerder.
     

    Het enige wat hij kan bedenken zijn de nieuwe hooikoortsmedicijnen. Hij lacht. O ironie! Een allergische reactie door de antihistaminica. Hij pakt het doosje, maar handig genoeg heeft de apotheek er geen bijsluiter ingedaan. Even googelen dus. Geen idee meer hoe dat vroeger moest toen je nog geen internet had. Meteen 112, of nee, 06-11 bellen? Dat zal wel. Soms is hij stiekem blij met de nieuwe tijd. Alhoewel hij de personal computer vervloekte bij zijn intrede in de maatschappij. Hij beloofde zichzelf plechtig nooit werk met computers te gaan doen. Little did he know.

    Puberdagboek
    Puberdagboek
    Een tijdje terug, op 21 juni om precies te zijn, vierde Heleen haar verjaardag. Het was ontzettend gezellig. Ik heb bijna de hele avond met wat meisjes van mijn oude school zitten praten. Toen ik binnenkwam, viel me meteen een jongen op: Jurriaan. Ik had hem al eens gezien toen ik met Heleen in de stad was, maar toen heeft hij niet echt indruk gemaakt. Ik vond hem die keer zelfs helemaal niet leuk. Op Heleens verjaardag viel hij me echter direct op. Ik heb hem alleen de hele avond niet gesproken
    Roossie in de knop
    Roossie in de knop
    Je jurk wordt nat, je handjes vuil en papa boos. Het beeld gaat niet van zijn netvlies. Hij vond het prima dat ze overdag alleen fietste. Zelfs midden in de polder. Hij had haar moeten waarschuwen, moeten beschermen. Zijn roossie in de knop.
    Zomerhitte
    Zomerhitte
    ‘Dan neem ik mijn camera mee’, typt hij.
    Ze zegt niets.
    ‘Of vind je dat opdringerig?’
    Rare vraag, schiet door haar hoofd. Ze hebben immers al afgesproken dat hij haar direct bij binnenkomst tegen de muur drukt. Terwijl ze helemaal niet weet of ze onmiddellijk seks durft te hebben. Hij ook niet, heeft hij bekend. Dus misschien drinken ze wel gewoon koffie.
    Boek lopen gie
    Boek lopen gie
    ‘Pak eens een handdoek voor me.’
    Sanne loopt naar de kast en geeft een handdoek aan haar vader.
    Hij kijkt haar verbaasd aan. ‘Nee, een handdoek.’
    ‘Ja, een handdoek.’ Ze wijst naar de rode keukenhanddoek.
    ‘Godverdomme, ik zeg toch: een handdoek!’ Zuchtend en kreunend komt haar vader overeind en loopt zelf naar de kast. Het doet pijn hem zo te zien. In korte tijd is hij een oude man geworden.
    ‘Hier! Een handdoek!’, zegt hij geïrriteerd als hij weer gaat zitten. Met schokkende bewegingen toont hij
    Laatste Moederdag
    Laatste Moederdag
    ‘En wat denk je van mij dan? Ik moet jullie allebei missen.’
    Niets begrijp ik van wat mama nu zegt. Haar hersenen zijn toch niet aangetast? Ik trek mijn wenkbrauwen op en kijk mijn broer aan. Hij reageert er niet op, maar stapt stevig door achter de rolstoel.
    Moffenhoer
    Moffenhoer
    ‘Ich liebe dich’, zei hij.
    ‘Ich auch.’
    Eva zag hem voor het eerst toen hij om haar persoonsbewijs vroeg. Ze kreeg een kleur door zijn vinger die de hare raakte. Joseph zag het en knipoogde. Zij werd nog roder. Snel liep ze door. Wat bezielde haar om te flirten met een Duitser?
    Verboden vruchten
    Verboden vruchten
    En haar man maar denken dat hij een keurige dame heeft getrouwd. Dyon blijft een tijd op een afstand staan. Met zijn ogen raakt hij alles aan. Haar zwarte laarzen met naaldhakken. Haar gespreide benen waardoor hij precies in het open kruis van haar slipje kijkt. Ze glimlacht, maar haar lippen trillen. Het ongemakkelijke gevoel windt haar op. Zij is zijn lustobject.
    Mijn Turkse kapper
    Mijn Turkse kapper
    ‘Lekker kort knippen nu het mooier weer gaat worden?’
    ‘Dan maakt mijn vrouw me af’, zeg ik. Ik lach. Moeders wil is wet.
    De kapper zet de wasbak bij me neer en trekt me aan mijn schouders achterover.
    ‘Belachelijk wat er dit weekend is gebeurd, hè!’
    Oost-Europees mokkel
    Oost-Europees mokkel
    Zalig de armen van geest
    Zalig de armen van geest
    Jaloers keek hij altijd naar de kinderen die meteen begonnen met schrijven. Hij kon dat niet. Bijna de hele opstel-les bestudeerde hij de posters in het lokaal. Of hij staarde door het raam naar buiten. Soms kruiste zijn blik die van de onderwijzer. Geschrokken sloeg hij dan zijn ogen neer. Hij moest aan het werk. Niet dromen.
    Puberdagboek
    Puberdagboek
    Een tijdje terug, op 21 juni om precies te zijn, vierde Heleen haar verjaardag. Het was ontzettend gezellig. Ik heb bijna de hele avond met wat meisjes van mijn oude school zitten praten. Toen ik binnenkwam, viel me meteen een jongen op: Jurriaan. Ik had hem al eens gezien toen ik met Heleen in de stad was, maar toen heeft hij niet echt indruk gemaakt. Ik vond hem die keer zelfs helemaal niet leuk. Op Heleens verjaardag viel hij me echter direct op. Ik heb hem alleen de hele avond niet gesproken
    Roossie in de knop
    Roossie in de knop
    Je jurk wordt nat, je handjes vuil en papa boos. Het beeld gaat niet van zijn netvlies. Hij vond het prima dat ze overdag alleen fietste. Zelfs midden in de polder. Hij had haar moeten waarschuwen, moeten beschermen. Zijn roossie in de knop.
    Zomerhitte
    Zomerhitte
    ‘Dan neem ik mijn camera mee’, typt hij.
    Ze zegt niets.
    ‘Of vind je dat opdringerig?’
    Rare vraag, schiet door haar hoofd. Ze hebben immers al afgesproken dat hij haar direct bij binnenkomst tegen de muur drukt. Terwijl ze helemaal niet weet of ze onmiddellijk seks durft te hebben. Hij ook niet, heeft hij bekend. Dus misschien drinken ze wel gewoon koffie.
    Boek lopen gie
    Boek lopen gie
    ‘Pak eens een handdoek voor me.’
    Sanne loopt naar de kast en geeft een handdoek aan haar vader.
    Hij kijkt haar verbaasd aan. ‘Nee, een handdoek.’
    ‘Ja, een handdoek.’ Ze wijst naar de rode keukenhanddoek.
    ‘Godverdomme, ik zeg toch: een handdoek!’ Zuchtend en kreunend komt haar vader overeind en loopt zelf naar de kast. Het doet pijn hem zo te zien. In korte tijd is hij een oude man geworden.
    ‘Hier! Een handdoek!’, zegt hij geïrriteerd als hij weer gaat zitten. Met schokkende bewegingen toont hij
    Laatste Moederdag
    Laatste Moederdag
    ‘En wat denk je van mij dan? Ik moet jullie allebei missen.’
    Niets begrijp ik van wat mama nu zegt. Haar hersenen zijn toch niet aangetast? Ik trek mijn wenkbrauwen op en kijk mijn broer aan. Hij reageert er niet op, maar stapt stevig door achter de rolstoel.
    Moffenhoer
    Moffenhoer
    ‘Ich liebe dich’, zei hij.
    ‘Ich auch.’
    Eva zag hem voor het eerst toen hij om haar persoonsbewijs vroeg. Ze kreeg een kleur door zijn vinger die de hare raakte. Joseph zag het en knipoogde. Zij werd nog roder. Snel liep ze door. Wat bezielde haar om te flirten met een Duitser?
    Verboden vruchten
    Verboden vruchten
    En haar man maar denken dat hij een keurige dame heeft getrouwd. Dyon blijft een tijd op een afstand staan. Met zijn ogen raakt hij alles aan. Haar zwarte laarzen met naaldhakken. Haar gespreide benen waardoor hij precies in het open kruis van haar slipje kijkt. Ze glimlacht, maar haar lippen trillen. Het ongemakkelijke gevoel windt haar op. Zij is zijn lustobject.
    Mijn Turkse kapper
    Mijn Turkse kapper
    ‘Lekker kort knippen nu het mooier weer gaat worden?’
    ‘Dan maakt mijn vrouw me af’, zeg ik. Ik lach. Moeders wil is wet.
    De kapper zet de wasbak bij me neer en trekt me aan mijn schouders achterover.
    ‘Belachelijk wat er dit weekend is gebeurd, hè!’
    Oost-Europees mokkel
    Oost-Europees mokkel
    Zalig de armen van geest
    Zalig de armen van geest
    Jaloers keek hij altijd naar de kinderen die meteen begonnen met schrijven. Hij kon dat niet. Bijna de hele opstel-les bestudeerde hij de posters in het lokaal. Of hij staarde door het raam naar buiten. Soms kruiste zijn blik die van de onderwijzer. Geschrokken sloeg hij dan zijn ogen neer. Hij moest aan het werk. Niet dromen.

    Lees ook:

    • Grey Facebook Icon
    • Grey Twitter Icon
    • Grey LinkedIn Icon
    • Grey Tumblr Icon
    • Grey Pinterest Icon
    • Grey YouTube Icon
    • Grey Instagram Icon

    © 2013 - 2021 Sylvia Visser All rights reserved

    • Grey Facebook Icon
    • Grey Twitter Icon
    • Grey LinkedIn Icon
    • Grey Tumblr Icon
    • Grey Pinterest Icon
    • Grey YouTube Icon
    • Grey Instagram Icon