Sylvia Visser

schrijver, neerlandicus

  • Home

  • Boek

  • Verhalen

  • Blog

  • Thema's

  • Over Sylvia

  • Contact

  • Meer

    Mijn Turkse kapper
    Delen
    Mijn Turkse kapper

    verhaal

    13 maart 2017

    ‘Ik snap het niet. Waarom hebben we zoveel problemen met die moslims?’
    ‘Er wonen ook christenen in Turkije.’
    ‘Kan wel wezen, maar met de moslims is het altijd gezeik. Kijk maar naar al die aanslagen.’
    De kapper fronst zijn wenkbrauwen. ‘Dat doen de mensen, niet de islam.’
    ‘Christelijke mensen doen zoiets niet.’
    ‘Kruistochten, Ierland, ETA…’ De handen van de kapper trillen.
    ‘Dat is lang geleden. De christenen hebben inmiddels geleerd. De islam is een achtergebleven cultuur.’
    De kapper krijgt rode vlekken in zijn nek.
    ‘Islam is een religie, geen cultuur.’
    ‘Maar geen geloof dat de liefde predikt. Is niet jouw schuld, hoor’, zeg ik.
    De tranen springen in zijn ogen. Mij een raadsel waarom hij zo lichtgeraakt is.

    ‘Lekker kort knippen nu het mooier weer gaat worden?’
    ‘Dan maakt mijn vrouw me af’, zeg ik en lach. Moeders wil is wet.
    De kapper zet de wasbak bij me neer en trekt me aan mijn schouders achterover.
    ‘Belachelijk wat er dit weekend is gebeurd, hè!’
    ‘Nogal’, zegt de kapper.
    ‘Wat vind jij daar nou van? Jij bent toch Turks? Ja, sorry, hoor. Ik zie dat verschil nooit bij jullie. Turks, Marokkaans, allemaal hetzelfde.’
    Hij trekt zijn wenkbrauwen omhoog. ‘Ik ben Turks, ja.’
    ‘Jij bent toch niet naar Rotterdam gegaan?’
    ‘Nee, veel te ver weg.’ Hij glimlacht.
    ‘Dat meen je zeker niet? Je bent het, hoop ik, niet met die lui eens?’
    ‘Geweld is nooit de oplossing.’

     

    ‘Heel goed dat ze die minister het land uit hebben gezet. Is toch idioot dat ze hier campagne komt voeren om die malloot daar nog meer macht te geven.’
    De kapper masseert mijn hoofdhuid. Ik houd mijn ogen dicht, zodat er geen shampoo inkomt.
    ‘Zeg nou zelf, die Erdogan is gewoon een soort Putin. Een Hitler.’
    Warm water stroomt over mijn hoofd.
    ‘Ik vind het heel goed dat Rutte nu eens duidelijk stelling heeft genomen.’
    ‘Komt ook doordat het net voor de verkiezingen is’, zegt de kapper.
    ‘Misschien, maar is wel goed. Wat ga jij trouwens stemmen?’
    ‘Weet ik nog niet.’
    ‘Ik PVV. Niet dat ik een hekel heb aan jou. Jij werkt hard, jij mag blijven.’
    ‘Ik ben een Nederlander. Heb een Nederlands paspoort.’
    ‘En een Turks. Ook zoiets achterlijks.’
    Met een brandende wattenstaaf gaat hij naar mijn oor.

    Samen in het bos
    Samen in het bos
    De deur stond open, dus dit was het moment. Famke was het binnen zitten zat. Ze glipte weg toen haar baas even de andere kant op keek. ‘Famke, terugkomen!’, riep hij. Ze keek om naar hem. Zijn gezicht stond boos. Een brave hond zou nu natuurlijk terug naar huis gaan. Maar het avontuur riep.
    Mijn Turkse kapper
    Mijn Turkse kapper
    ‘Lekker kort knippen nu het mooier weer gaat worden?’
    ‘Dan maakt mijn vrouw me af’, zeg ik. Ik lach. Moeders wil is wet.
    De kapper zet de wasbak bij me neer en trekt me aan mijn schouders achterover.
    ‘Belachelijk wat er dit weekend is gebeurd, hè!’
    Valentijn
    Valentijn
    Steeds onrustiger werden ze. De hele ochtend hadden ze al zitten wachten. Maar nu klonk een hoop rumoer uit andere lokalen op hun verdieping. Ze waren dus bijna aan de beurt. Wekenlang stond er in de kantine al een tafel met inschrijfformulieren. Zij had uiteraard geen roos gekocht. Ze had geen interesse in die jongetjes uit haar klas.
    Sorry
    Sorry
    Ik glimlach als ik een blik werp op de andere weghelft. Daar heeft Kensington wel een punt. Sorry, mensen. Ik steek verontschuldigend mijn hand op. Aan de andere kant staat het muurvast zoals iedere dag. Gelukkig rijd ik zowel ’s ochtends als aan het eind van de dag de goede richting op. Ik heb nooit file.
    Oost-Europees mokkel
    Oost-Europees mokkel
    Zalig de armen van geest
    Zalig de armen van geest
    Jaloers keek hij altijd naar de kinderen die meteen begonnen met schrijven. Hij kon dat niet. Bijna de hele opstel-les bestudeerde hij de posters in het lokaal. Of hij staarde door het raam naar buiten. Soms kruiste zijn blik die van de onderwijzer. Geschrokken sloeg hij dan zijn ogen neer. Hij moest aan het werk. Niet dromen.
    Maandag
    Maandag
    Nog niet… Hij drukt zijn telefoon op snooze en draait zich om. Hij is veel te moe en zijn bed is zo heerlijk warm. Hij doezelt weer weg, maar even later is het toch echt tijd om op te staan. Shit! Nu moet hij zich zelfs haasten. Hij haat maandagen.
    Het zal toch niet
    Het zal toch niet
    ’4… 3… 2… 1… gelukkig nieuwjaar!’, roepen ze in koor.
    Marcel schudt de fles champagne flink heen en weer. Even steekt hij geen vuurwerk af. De kurk knalt omhoog en de drank stroomt over de hals. Patricia houdt snel de glazen erbij en geeft ze door aan Monique, Priscilla en Debby.
    Tranen
    Tranen
    Irritant dat ze altijd ’s nachts wakker wordt. Het zou fijn zijn als ze gewoon eens een nacht door kon slapen. Ze gooit het dekbed opzij en zet haar voeten op de grond. Stijf van het liggen wankelt ze even. Wijdbeens loopt ze langzaam richting de wc. Ze stapt over de drempel van de badkamer, maar dan verdwijnt opeens alle kracht uit haar benen. Voor het toilet zakt ze in elkaar.
    Samen in het bos
    Samen in het bos
    De deur stond open, dus dit was het moment. Famke was het binnen zitten zat. Ze glipte weg toen haar baas even de andere kant op keek. ‘Famke, terugkomen!’, riep hij. Ze keek om naar hem. Zijn gezicht stond boos. Een brave hond zou nu natuurlijk terug naar huis gaan. Maar het avontuur riep.
    Mijn Turkse kapper
    Mijn Turkse kapper
    ‘Lekker kort knippen nu het mooier weer gaat worden?’
    ‘Dan maakt mijn vrouw me af’, zeg ik. Ik lach. Moeders wil is wet.
    De kapper zet de wasbak bij me neer en trekt me aan mijn schouders achterover.
    ‘Belachelijk wat er dit weekend is gebeurd, hè!’
    Valentijn
    Valentijn
    Steeds onrustiger werden ze. De hele ochtend hadden ze al zitten wachten. Maar nu klonk een hoop rumoer uit andere lokalen op hun verdieping. Ze waren dus bijna aan de beurt. Wekenlang stond er in de kantine al een tafel met inschrijfformulieren. Zij had uiteraard geen roos gekocht. Ze had geen interesse in die jongetjes uit haar klas.
    Sorry
    Sorry
    Ik glimlach als ik een blik werp op de andere weghelft. Daar heeft Kensington wel een punt. Sorry, mensen. Ik steek verontschuldigend mijn hand op. Aan de andere kant staat het muurvast zoals iedere dag. Gelukkig rijd ik zowel ’s ochtends als aan het eind van de dag de goede richting op. Ik heb nooit file.
    Oost-Europees mokkel
    Oost-Europees mokkel
    Zalig de armen van geest
    Zalig de armen van geest
    Jaloers keek hij altijd naar de kinderen die meteen begonnen met schrijven. Hij kon dat niet. Bijna de hele opstel-les bestudeerde hij de posters in het lokaal. Of hij staarde door het raam naar buiten. Soms kruiste zijn blik die van de onderwijzer. Geschrokken sloeg hij dan zijn ogen neer. Hij moest aan het werk. Niet dromen.
    Maandag
    Maandag
    Nog niet… Hij drukt zijn telefoon op snooze en draait zich om. Hij is veel te moe en zijn bed is zo heerlijk warm. Hij doezelt weer weg, maar even later is het toch echt tijd om op te staan. Shit! Nu moet hij zich zelfs haasten. Hij haat maandagen.
    Het zal toch niet
    Het zal toch niet
    ’4… 3… 2… 1… gelukkig nieuwjaar!’, roepen ze in koor.
    Marcel schudt de fles champagne flink heen en weer. Even steekt hij geen vuurwerk af. De kurk knalt omhoog en de drank stroomt over de hals. Patricia houdt snel de glazen erbij en geeft ze door aan Monique, Priscilla en Debby.
    Tranen
    Tranen
    Irritant dat ze altijd ’s nachts wakker wordt. Het zou fijn zijn als ze gewoon eens een nacht door kon slapen. Ze gooit het dekbed opzij en zet haar voeten op de grond. Stijf van het liggen wankelt ze even. Wijdbeens loopt ze langzaam richting de wc. Ze stapt over de drempel van de badkamer, maar dan verdwijnt opeens alle kracht uit haar benen. Voor het toilet zakt ze in elkaar.

    Lees ook:

    • Grey Facebook Icon
    • Grey Twitter Icon
    • Grey LinkedIn Icon
    • Grey Tumblr Icon
    • Grey Pinterest Icon
    • Grey YouTube Icon
    • Grey Instagram Icon

    © 2013 - 2021 Sylvia Visser All rights reserved

    • Grey Facebook Icon
    • Grey Twitter Icon
    • Grey LinkedIn Icon
    • Grey Tumblr Icon
    • Grey Pinterest Icon
    • Grey YouTube Icon
    • Grey Instagram Icon