Mijn Turkse kapper
verhaal
13 maart 2017
‘Lekker kort knippen nu het mooier weer gaat worden?’
‘Dan maakt mijn vrouw me af’, zeg ik en lach. Moeders wil is wet.
De kapper zet de wasbak bij me neer en trekt me aan mijn schouders achterover.
‘Belachelijk wat er dit weekend is gebeurd, hè!’
‘Nogal’, zegt de kapper.
‘Wat vind jij daar nou van? Jij bent toch Turks? Ja, sorry, hoor. Ik zie dat verschil nooit bij jullie. Turks, Marokkaans, allemaal hetzelfde.’
Hij trekt zijn wenkbrauwen omhoog. ‘Ik ben Turks, ja.’
‘Jij bent toch niet naar Rotterdam gegaan?’
‘Nee, veel te ver weg.’ Hij glimlacht.
‘Dat meen je zeker niet? Je bent het, hoop ik, niet met die lui eens?’
‘Geweld is nooit de oplossing.’
‘Heel goed dat ze die minister het land uit hebben gezet. Is toch idioot dat ze hier campagne komt voeren om die malloot daar nog meer macht te geven.’
De kapper masseert mijn hoofdhuid. Ik houd mijn ogen dicht, zodat er geen shampoo inkomt.
‘Zeg nou zelf, die Erdogan is gewoon een soort Putin. Een Hitler.’
Warm water stroomt over mijn hoofd.
‘Ik vind het heel goed dat Rutte nu eens duidelijk stelling heeft genomen.’
‘Komt ook doordat het net voor de verkiezingen is’, zegt de kapper.
‘Misschien, maar is wel goed. Wat ga jij trouwens stemmen?’
‘Weet ik nog niet.’
‘Ik PVV. Niet dat ik een hekel heb aan jou. Jij werkt hard, jij mag blijven.’
‘Ik ben een Nederlander. Heb een Nederlands paspoort.’
‘En een Turks. Ook zoiets achterlijks.’
Met een brandende wattenstaaf gaat hij naar mijn oor.
‘Ik snap het niet. Waarom hebben we zoveel problemen met die moslims?’
‘Er wonen ook christenen in Turkije.’
‘Kan wel wezen, maar met de moslims is het altijd gezeik. Kijk maar naar al die aanslagen.’
De kapper fronst zijn wenkbrauwen. ‘Dat doen de mensen, niet de islam.’
‘Christelijke mensen doen zoiets niet.’
‘Kruistochten, Ierland, ETA…’ De handen van de kapper trillen.
‘Dat is lang geleden. De christenen hebben inmiddels geleerd. De islam is een achtergebleven cultuur.’
De kapper krijgt rode vlekken in zijn nek.
‘Islam is een religie, geen cultuur.’
‘Maar geen geloof dat de liefde predikt. Is niet jouw schuld, hoor’, zeg ik.
De tranen springen in zijn ogen. Mij een raadsel waarom hij zo lichtgeraakt is.
Lees ook:
