Sylvia Visser

schrijver, neerlandicus

Gigolo

Gigolo

verhaal

3 juli 2017

‘Het is niet zomaar seks. Het zal een beleving voor je zijn, met respect voorop. Van A tot Z genieten.’
Spontaan krijgt ze beelden dat ze het uitschreeuwt van genot. Een man met zoveel ervaring moet wel goed zijn in bed.
‘Voor mij moet er ook een geestelijke connectie zijn. Iemand moet me uitdagen, triggeren’, schrijft ze.
‘Geloof me dat ik je ga raken. Ik trigger je al.’
Ai… daar heeft hij gelijk in. Hoewel dat meer op het lichamelijke vlak is. Maar dit gaat ze echt niet doen. Toch?
‘Je maakt me nieuwsgierig, dat wel. Ik ga je alleen niet betalen voor een date. Maar je bent welkom voor een drankje.’
Oeps… schreef ze dat nu echt? Wat bezielt haar?
‘Geef je nummer maar, dan app ik je. Vind je een interessante dame.’

‘Ja, wel gedatet, maar ander soort dates.’
‘Ander soort? Seksdates?’ Alsjeblieft, zeg, noem het beestje gewoon bij de naam. Vast weer een van die wanhopige types. Van wie je je af moet vragen of ze beschrijven wat ze gedaan hebben of wat ze graag zouden willen doen. Het verbaast haar eigenlijk. Hij is helemaal niet de man van wie ze dat zou verwachten.
‘Ik ben gigolo.’
Oké… dit is nieuw. Geen idee wat iemand beweegt om dat te worden. Of hoe zo’n date in zijn werk gaat.
‘Je zoekt hier clientèle?’
‘Niet echt zoeken, maar gebeurt via Tinder regelmatig, ja.’
Nou, niet met haar. Hoe lekker hij ook is. Ze ziet geen enkele reden om te betalen voor seks. De mannen staan in de rij om het haar gratis te geven. Alhoewel het onbehoorlijke van betaalde seks haar stiekem wel trekt. Ze legt haar telefoon weg en gaat weer aan het werk.

‘Ga je een keer op date met gigolo?’
Voorspelbaar. Het duurde even, maar een dag later is daar dan toch zijn bericht. Houd mannen iets lekkers voor en ze komen altijd.

‘Nee, sorry. Ik vind je een aantrekkelijke man, maar ik geloof niet dat het iets voor mij is om te betalen voor seks.’

Media vita

In een plastic doosje legde hij het Playmobilpoppetje. Heel droevig keek hij erbij. Bram kreeg een brok in zijn keel bij het zien van het treurige spel van zijn zoon. Het kon ook niet anders dan dat het veel met zo’n mannetje deed. Nooit eerder had hij afscheid hoeven nemen van iemand. Zelfs niet van een hond of een kat.

Half zeven

Lamlendig ligt hij op de bank. Als hij kon slapen, zou hij het doen. Maar dat lukt hem nooit overdag. En vreemd genoeg is dit geen vermoeidheid die verdwijnt met rusten. Net zoals die niet ontstaan is door inspanning. Het is etenstijd, maar hij kokhalst al wanneer hij alleen maar aan voedsel denkt. Bij iedere ademhaling lijkt iemand op zijn borst te drukken. Het maakt hem bang. Hij is licht in zijn hoofd. Dizzy? Nee, niet draaierig. Hij zweeft als het ware een stukje buiten zichzelf.

Puberdagboek

Een tijdje terug, op 21 juni om precies te zijn, vierde Heleen haar verjaardag. Het was ontzettend gezellig. Ik heb bijna de hele avond met wat meisjes van mijn oude school zitten praten. Toen ik binnenkwam, viel me meteen een jongen op: Jurriaan. Ik had hem al eens gezien toen ik met Heleen in de stad was, maar toen heeft hij niet echt indruk gemaakt. Ik vond hem die keer zelfs helemaal niet leuk. Op Heleens verjaardag viel hij me echter direct op. Ik heb hem alleen de hele avond niet gesproken

Roossie in de knop

Je jurk wordt nat, je handjes vuil en papa boos. Het beeld gaat niet van zijn netvlies. Hij vond het prima dat ze overdag alleen fietste. Zelfs midden in de polder. Hij had haar moeten waarschuwen, moeten beschermen. Zijn roossie in de knop.

Zomerhitte

‘Dan neem ik mijn camera mee’, typt hij.
Ze zegt niets.
‘Of vind je dat opdringerig?’
Rare vraag, schiet door haar hoofd. Ze hebben immers al afgesproken dat hij haar direct bij binnenkomst tegen de muur drukt. Terwijl ze helemaal niet weet of ze onmiddellijk seks durft te hebben. Hij ook niet, heeft hij bekend. Dus misschien drinken ze wel gewoon koffie.

Boek lopen gie

‘Pak eens een handdoek voor me.’
Sanne loopt naar de kast en geeft een handdoek aan haar vader.
Hij kijkt haar verbaasd aan. ‘Nee, een handdoek.’
‘Ja, een handdoek.’ Ze wijst naar de rode keukenhanddoek.
‘Godverdomme, ik zeg toch: een handdoek!’ Zuchtend en kreunend komt haar vader overeind en loopt zelf naar de kast. Het doet pijn hem zo te zien. In korte tijd is hij een oude man geworden.
‘Hier! Een handdoek!’, zegt hij geïrriteerd als hij weer gaat zitten. Met schokkende bewegingen toont hij

Laatste Moederdag

‘En wat denk je van mij dan? Ik moet jullie allebei missen.’
Niets begrijp ik van wat mama nu zegt. Haar hersenen zijn toch niet aangetast? Ik trek mijn wenkbrauwen op en kijk mijn broer aan. Hij reageert er niet op, maar stapt stevig door achter de rolstoel.

Moffenhoer

‘Ich liebe dich’, zei hij.
‘Ich auch.’
Eva zag hem voor het eerst toen hij om haar persoonsbewijs vroeg. Ze kreeg een kleur door zijn vinger die de hare raakte. Joseph zag het en knipoogde. Zij werd nog roder. Snel liep ze door. Wat bezielde haar om te flirten met een Duitser?

Verboden vruchten

En haar man maar denken dat hij een keurige dame heeft getrouwd. Dyon blijft een tijd op een afstand staan. Met zijn ogen raakt hij alles aan. Haar zwarte laarzen met naaldhakken. Haar gespreide benen waardoor hij precies in het open kruis van haar slipje kijkt. Ze glimlacht, maar haar lippen trillen. Het ongemakkelijke gevoel windt haar op. Zij is zijn lustobject.

Mijn Turkse kapper

‘Lekker kort knippen nu het mooier weer gaat worden?’
‘Dan maakt mijn vrouw me af’, zeg ik. Ik lach. Moeders wil is wet.
De kapper zet de wasbak bij me neer en trekt me aan mijn schouders achterover.
‘Belachelijk wat er dit weekend is gebeurd, hè!’

Media vita

In een plastic doosje legde hij het Playmobilpoppetje. Heel droevig keek hij erbij. Bram kreeg een brok in zijn keel bij het zien van het treurige spel van zijn zoon. Het kon ook niet anders dan dat het veel met zo’n mannetje deed. Nooit eerder had hij afscheid hoeven nemen van iemand. Zelfs niet van een hond of een kat.

Half zeven

Lamlendig ligt hij op de bank. Als hij kon slapen, zou hij het doen. Maar dat lukt hem nooit overdag. En vreemd genoeg is dit geen vermoeidheid die verdwijnt met rusten. Net zoals die niet ontstaan is door inspanning. Het is etenstijd, maar hij kokhalst al wanneer hij alleen maar aan voedsel denkt. Bij iedere ademhaling lijkt iemand op zijn borst te drukken. Het maakt hem bang. Hij is licht in zijn hoofd. Dizzy? Nee, niet draaierig. Hij zweeft als het ware een stukje buiten zichzelf.

Puberdagboek

Een tijdje terug, op 21 juni om precies te zijn, vierde Heleen haar verjaardag. Het was ontzettend gezellig. Ik heb bijna de hele avond met wat meisjes van mijn oude school zitten praten. Toen ik binnenkwam, viel me meteen een jongen op: Jurriaan. Ik had hem al eens gezien toen ik met Heleen in de stad was, maar toen heeft hij niet echt indruk gemaakt. Ik vond hem die keer zelfs helemaal niet leuk. Op Heleens verjaardag viel hij me echter direct op. Ik heb hem alleen de hele avond niet gesproken

Roossie in de knop

Je jurk wordt nat, je handjes vuil en papa boos. Het beeld gaat niet van zijn netvlies. Hij vond het prima dat ze overdag alleen fietste. Zelfs midden in de polder. Hij had haar moeten waarschuwen, moeten beschermen. Zijn roossie in de knop.

Zomerhitte

‘Dan neem ik mijn camera mee’, typt hij.
Ze zegt niets.
‘Of vind je dat opdringerig?’
Rare vraag, schiet door haar hoofd. Ze hebben immers al afgesproken dat hij haar direct bij binnenkomst tegen de muur drukt. Terwijl ze helemaal niet weet of ze onmiddellijk seks durft te hebben. Hij ook niet, heeft hij bekend. Dus misschien drinken ze wel gewoon koffie.

Boek lopen gie

‘Pak eens een handdoek voor me.’
Sanne loopt naar de kast en geeft een handdoek aan haar vader.
Hij kijkt haar verbaasd aan. ‘Nee, een handdoek.’
‘Ja, een handdoek.’ Ze wijst naar de rode keukenhanddoek.
‘Godverdomme, ik zeg toch: een handdoek!’ Zuchtend en kreunend komt haar vader overeind en loopt zelf naar de kast. Het doet pijn hem zo te zien. In korte tijd is hij een oude man geworden.
‘Hier! Een handdoek!’, zegt hij geïrriteerd als hij weer gaat zitten. Met schokkende bewegingen toont hij

Laatste Moederdag

‘En wat denk je van mij dan? Ik moet jullie allebei missen.’
Niets begrijp ik van wat mama nu zegt. Haar hersenen zijn toch niet aangetast? Ik trek mijn wenkbrauwen op en kijk mijn broer aan. Hij reageert er niet op, maar stapt stevig door achter de rolstoel.

Moffenhoer

‘Ich liebe dich’, zei hij.
‘Ich auch.’
Eva zag hem voor het eerst toen hij om haar persoonsbewijs vroeg. Ze kreeg een kleur door zijn vinger die de hare raakte. Joseph zag het en knipoogde. Zij werd nog roder. Snel liep ze door. Wat bezielde haar om te flirten met een Duitser?

Verboden vruchten

En haar man maar denken dat hij een keurige dame heeft getrouwd. Dyon blijft een tijd op een afstand staan. Met zijn ogen raakt hij alles aan. Haar zwarte laarzen met naaldhakken. Haar gespreide benen waardoor hij precies in het open kruis van haar slipje kijkt. Ze glimlacht, maar haar lippen trillen. Het ongemakkelijke gevoel windt haar op. Zij is zijn lustobject.

Mijn Turkse kapper

‘Lekker kort knippen nu het mooier weer gaat worden?’
‘Dan maakt mijn vrouw me af’, zeg ik. Ik lach. Moeders wil is wet.
De kapper zet de wasbak bij me neer en trekt me aan mijn schouders achterover.
‘Belachelijk wat er dit weekend is gebeurd, hè!’

Lees ook: