Sylvia Visser

schrijver, neerlandicus

Van de schrik

Van de schrik

verhaal

3 juni 2016

Met diepe uithalen zuigt ze lucht naar binnen.
‘Oh wat erg…’, zegt een ander meisje.
De tranen biggelen over Philippa’s wangen.
‘Rustig maar. Wil je wat drinken?’
Ze wil even helemaal niks. Alle meisjes van de manege staan om haar heen. Ze kijken bezorgd. Philippa heeft een flinke smak gemaakt.
‘Ik denk dat het gewoon van de schrik is’, zegt Sophie.
Kutwijf! Ze zou het zelf eens moeten voelen. Dan zou ze wel anders piepen. En dan dat misselijke, moederlijke toontje van haar. Alsof ze jaren ouder is dan de rest en het allemaal veel beter weet. Het is dat Philippa zoveel pijn heeft, anders zou ze haar!

‘Kom maar, meisje. We gaan naar het ziekenhuis.’ Haar moeder kust de tranen van Philippa’s wangen. ‘Hoe kwam het nou?’
Philippa snikt. ‘Ik weet het niet. Victor ging er zomaar opeens vandoor.’
‘Lekker verantwoord. Dat paard moeten ze maar verkopen.’
‘Nee, mam!’ Ze kijkt boos naar haar moeder. ‘Victor is altijd heel lief.’
‘Ja, dat blijkt. Ik zal het er binnenkort weleens over hebben.’
‘Ma-am.’ Ze haat het als haar moeder zo doet. En zeker nu.

Met haar arm dicht tegen zich aan gedrukt volgt ze haar moeder naar de auto. Ze loopt zo langzaam mogelijk, zodat haar arm niet te veel beweegt.
‘Au! Mama!’
‘Ja, sorry. Daar kan ik niks aan doen. Die drempels liggen er nu eenmaal. Ik rijd al heel voorzichtig.’
Philippa kijkt moeilijk. Ze weet het ook wel en haar moeder doet haar best. Maar ze vergaat van de pijn.

De arts bestudeert de foto. Hij loopt de kamer uit en komt even later terug met twee jonge mannen.
‘Dit zijn mijn coassistenten. Is het goed als ze even meekijken?’
Philippa knikt. Haar moeder vindt het ook geen probleem.
‘Het is een interessante breuk’, zegt de arts.
Nou, daar is ze lekker mee.
‘Je arm is gebroken en gedeeltelijk uit de kom. Je hebt een aantal kneuzingen en waarschijnlijk ook een spier gescheurd.’
Zie je wel. Van de schrik, die trut!

Lees ook:

Gigolo

‘Ja, wel gedatet, maar ander soort dates.’
‘Ander soort? Seksdates?’ Alsjeblieft, zeg, noem het beestje gewoon bij de naam. Vast weer een van die wanhopige types. Van wie je je af moet vragen of ze beschrijven wat ze gedaan hebben of wat ze graag zouden willen doen. Het verbaast haar eigenlijk. Hij is helemaal niet de man van wie ze dat zou verwachten.

Media vita

In een plastic doosje legde hij het Playmobilpoppetje. Heel droevig keek hij erbij. Bram kreeg een brok in zijn keel bij het zien van het treurige spel van zijn zoon. Het kon ook niet anders dan dat het veel met zo’n mannetje deed. Nooit eerder had hij afscheid hoeven nemen van iemand. Zelfs niet van een hond of een kat.

Half zeven

Lamlendig ligt hij op de bank. Als hij kon slapen, zou hij het doen. Maar dat lukt hem nooit overdag. En vreemd genoeg is dit geen vermoeidheid die verdwijnt met rusten. Net zoals die niet ontstaan is door inspanning. Het is etenstijd, maar hij kokhalst al wanneer hij alleen maar aan voedsel denkt. Bij iedere ademhaling lijkt iemand op zijn borst te drukken. Het maakt hem bang. Hij is licht in zijn hoofd. Dizzy? Nee, niet draaierig. Hij zweeft als het ware een stukje buiten zichzelf.

Puberdagboek

Een tijdje terug, op 21 juni om precies te zijn, vierde Heleen haar verjaardag. Het was ontzettend gezellig. Ik heb bijna de hele avond met wat meisjes van mijn oude school zitten praten. Toen ik binnenkwam, viel me meteen een jongen op: Jurriaan. Ik had hem al eens gezien toen ik met Heleen in de stad was, maar toen heeft hij niet echt indruk gemaakt. Ik vond hem die keer zelfs helemaal niet leuk. Op Heleens verjaardag viel hij me echter direct op. Ik heb hem alleen de hele avond niet gesproken

Roossie in de knop

Je jurk wordt nat, je handjes vuil en papa boos. Het beeld gaat niet van zijn netvlies. Hij vond het prima dat ze overdag alleen fietste. Zelfs midden in de polder. Hij had haar moeten waarschuwen, moeten beschermen. Zijn roossie in de knop.

Zomerhitte

‘Dan neem ik mijn camera mee’, typt hij.
Ze zegt niets.
‘Of vind je dat opdringerig?’
Rare vraag, schiet door haar hoofd. Ze hebben immers al afgesproken dat hij haar direct bij binnenkomst tegen de muur drukt. Terwijl ze helemaal niet weet of ze onmiddellijk seks durft te hebben. Hij ook niet, heeft hij bekend. Dus misschien drinken ze wel gewoon koffie.

Boek lopen gie

‘Pak eens een handdoek voor me.’
Sanne loopt naar de kast en geeft een handdoek aan haar vader.
Hij kijkt haar verbaasd aan. ‘Nee, een handdoek.’
‘Ja, een handdoek.’ Ze wijst naar de rode keukenhanddoek.
‘Godverdomme, ik zeg toch: een handdoek!’ Zuchtend en kreunend komt haar vader overeind en loopt zelf naar de kast. Het doet pijn hem zo te zien. In korte tijd is hij een oude man geworden.
‘Hier! Een handdoek!’, zegt hij geïrriteerd als hij weer gaat zitten. Met schokkende bewegingen toont hij

Laatste Moederdag

‘En wat denk je van mij dan? Ik moet jullie allebei missen.’
Niets begrijp ik van wat mama nu zegt. Haar hersenen zijn toch niet aangetast? Ik trek mijn wenkbrauwen op en kijk mijn broer aan. Hij reageert er niet op, maar stapt stevig door achter de rolstoel.

Moffenhoer

‘Ich liebe dich’, zei hij.
‘Ich auch.’
Eva zag hem voor het eerst toen hij om haar persoonsbewijs vroeg. Ze kreeg een kleur door zijn vinger die de hare raakte. Joseph zag het en knipoogde. Zij werd nog roder. Snel liep ze door. Wat bezielde haar om te flirten met een Duitser?

Verboden vruchten

En haar man maar denken dat hij een keurige dame heeft getrouwd. Dyon blijft een tijd op een afstand staan. Met zijn ogen raakt hij alles aan. Haar zwarte laarzen met naaldhakken. Haar gespreide benen waardoor hij precies in het open kruis van haar slipje kijkt. Ze glimlacht, maar haar lippen trillen. Het ongemakkelijke gevoel windt haar op. Zij is zijn lustobject.

Gigolo

‘Ja, wel gedatet, maar ander soort dates.’
‘Ander soort? Seksdates?’ Alsjeblieft, zeg, noem het beestje gewoon bij de naam. Vast weer een van die wanhopige types. Van wie je je af moet vragen of ze beschrijven wat ze gedaan hebben of wat ze graag zouden willen doen. Het verbaast haar eigenlijk. Hij is helemaal niet de man van wie ze dat zou verwachten.

Media vita

In een plastic doosje legde hij het Playmobilpoppetje. Heel droevig keek hij erbij. Bram kreeg een brok in zijn keel bij het zien van het treurige spel van zijn zoon. Het kon ook niet anders dan dat het veel met zo’n mannetje deed. Nooit eerder had hij afscheid hoeven nemen van iemand. Zelfs niet van een hond of een kat.

Half zeven

Lamlendig ligt hij op de bank. Als hij kon slapen, zou hij het doen. Maar dat lukt hem nooit overdag. En vreemd genoeg is dit geen vermoeidheid die verdwijnt met rusten. Net zoals die niet ontstaan is door inspanning. Het is etenstijd, maar hij kokhalst al wanneer hij alleen maar aan voedsel denkt. Bij iedere ademhaling lijkt iemand op zijn borst te drukken. Het maakt hem bang. Hij is licht in zijn hoofd. Dizzy? Nee, niet draaierig. Hij zweeft als het ware een stukje buiten zichzelf.

Puberdagboek

Een tijdje terug, op 21 juni om precies te zijn, vierde Heleen haar verjaardag. Het was ontzettend gezellig. Ik heb bijna de hele avond met wat meisjes van mijn oude school zitten praten. Toen ik binnenkwam, viel me meteen een jongen op: Jurriaan. Ik had hem al eens gezien toen ik met Heleen in de stad was, maar toen heeft hij niet echt indruk gemaakt. Ik vond hem die keer zelfs helemaal niet leuk. Op Heleens verjaardag viel hij me echter direct op. Ik heb hem alleen de hele avond niet gesproken

Roossie in de knop

Je jurk wordt nat, je handjes vuil en papa boos. Het beeld gaat niet van zijn netvlies. Hij vond het prima dat ze overdag alleen fietste. Zelfs midden in de polder. Hij had haar moeten waarschuwen, moeten beschermen. Zijn roossie in de knop.

Zomerhitte

‘Dan neem ik mijn camera mee’, typt hij.
Ze zegt niets.
‘Of vind je dat opdringerig?’
Rare vraag, schiet door haar hoofd. Ze hebben immers al afgesproken dat hij haar direct bij binnenkomst tegen de muur drukt. Terwijl ze helemaal niet weet of ze onmiddellijk seks durft te hebben. Hij ook niet, heeft hij bekend. Dus misschien drinken ze wel gewoon koffie.

Boek lopen gie

‘Pak eens een handdoek voor me.’
Sanne loopt naar de kast en geeft een handdoek aan haar vader.
Hij kijkt haar verbaasd aan. ‘Nee, een handdoek.’
‘Ja, een handdoek.’ Ze wijst naar de rode keukenhanddoek.
‘Godverdomme, ik zeg toch: een handdoek!’ Zuchtend en kreunend komt haar vader overeind en loopt zelf naar de kast. Het doet pijn hem zo te zien. In korte tijd is hij een oude man geworden.
‘Hier! Een handdoek!’, zegt hij geïrriteerd als hij weer gaat zitten. Met schokkende bewegingen toont hij

Laatste Moederdag

‘En wat denk je van mij dan? Ik moet jullie allebei missen.’
Niets begrijp ik van wat mama nu zegt. Haar hersenen zijn toch niet aangetast? Ik trek mijn wenkbrauwen op en kijk mijn broer aan. Hij reageert er niet op, maar stapt stevig door achter de rolstoel.

Moffenhoer

‘Ich liebe dich’, zei hij.
‘Ich auch.’
Eva zag hem voor het eerst toen hij om haar persoonsbewijs vroeg. Ze kreeg een kleur door zijn vinger die de hare raakte. Joseph zag het en knipoogde. Zij werd nog roder. Snel liep ze door. Wat bezielde haar om te flirten met een Duitser?

Verboden vruchten

En haar man maar denken dat hij een keurige dame heeft getrouwd. Dyon blijft een tijd op een afstand staan. Met zijn ogen raakt hij alles aan. Haar zwarte laarzen met naaldhakken. Haar gespreide benen waardoor hij precies in het open kruis van haar slipje kijkt. Ze glimlacht, maar haar lippen trillen. Het ongemakkelijke gevoel windt haar op. Zij is zijn lustobject.