Sylvia Visser

schrijver, neerlandicus

  • Home

  • Boek

  • Verhalen

  • Blog

  • Thema's

  • Over Sylvia

  • Contact

  • Meer

    Zo'n dag dus
    Delen
    Zo'n dag dus

    verhaal

    27 mei 2016

    Ze stopt haar vinger in haar mond en zuigt eraan. ‘Verdomme, ik kan ook niks!’ Het bloed loopt over haar hele hand. Kwaad smijt ze het aardappelschilmesje neer. Een vingertop bloedt altijd als een gek. Alles zit onder. De stroom gaat van de snee via haar handpalm over haar pols. Ze likt haar arm af. Met haar goede hand rommelt ze in de keukenla op zoek naar een pleister. Gevonden. Ze draait hem strak om de vingertop in de hoop daarmee het bloeden te stelpen.
                    Soms haat ze zichzelf. Iedere vrouw kan toch aardappels schillen. Elke man tegenwoordig trouwens ook. Of zouden er nog mannen zijn die deze kunst niet beheersen? Ze kan het zich niet voorstellen. Iedereen in haar omgeving kan het. Althans, zeker elke man van haar leeftijd. Misschien dat oudere mannen het niet kunnen. Nou ja, en zij zelf dus niet. Ze kijkt naar de bebloede aardappel. Vanavond in ieder geval geen vegetarische maaltijd. Ze zal maar niks tegen haar dochter zeggen.

     

    Er zijn van die dagen dat ze zichzelf vervloekt. Laatst ook al, toen liet ze een gietijzeren pan op haar voet stuiteren. Zo’n dag dus. Alsof ze lepra heeft. Nog een wonder dat de tegelvloer niet gescheurd was. Haar voet was kennelijk een goede schokdemper. De grote teen werd echter wel pimpelpaars. Die was minder goed bestand tegen het gietijzeren geweld. Wat wil je, loodzwaar is zo’n pan. Gietijzerzwaar eigenlijk. Gelukkig was haar teen niet gebroken, maar hij heeft inmiddels wel alle kleuren van de regenboog.
                    Het wordt echt tijd dat ze haar aandacht weer eens houdt bij wat ze doet. Aardappels schillen wanneer ze aardappels schilt. Koken als ze kookt. Zo moeilijk is het toch niet om slechts aan één ding te denken. Ze moet toch eens aan een man vragen hoe je dat doet. Haar gedachten schieten altijd van links naar rechts. Het is om wanhopig van te worden. Niets is immers zo belangrijk dat het je aandacht mag afleiden van alle andere dingen. En niemand is zo belangrijk.

    Lees ook:

    Media vita
    Media vita
    In een plastic doosje legde hij het Playmobilpoppetje. Heel droevig keek hij erbij. Bram kreeg een brok in zijn keel bij het zien van het treurige spel van zijn zoon. Het kon ook niet anders dan dat het veel met zo’n mannetje deed. Nooit eerder had hij afscheid hoeven nemen van iemand. Zelfs niet van een hond of een kat.
    Half zeven
    Half zeven
    Lamlendig ligt hij op de bank. Als hij kon slapen, zou hij het doen. Maar dat lukt hem nooit overdag. En vreemd genoeg is dit geen vermoeidheid die verdwijnt met rusten. Net zoals die niet ontstaan is door inspanning. Het is etenstijd, maar hij kokhalst al wanneer hij alleen maar aan voedsel denkt. Bij iedere ademhaling lijkt iemand op zijn borst te drukken. Het maakt hem bang. Hij is licht in zijn hoofd. Dizzy? Nee, niet draaierig. Hij zweeft als het ware een stukje buiten zichzelf.
    Puberdagboek
    Puberdagboek
    Een tijdje terug, op 21 juni om precies te zijn, vierde Heleen haar verjaardag. Het was ontzettend gezellig. Ik heb bijna de hele avond met wat meisjes van mijn oude school zitten praten. Toen ik binnenkwam, viel me meteen een jongen op: Jurriaan. Ik had hem al eens gezien toen ik met Heleen in de stad was, maar toen heeft hij niet echt indruk gemaakt. Ik vond hem die keer zelfs helemaal niet leuk. Op Heleens verjaardag viel hij me echter direct op. Ik heb hem alleen de hele avond niet gesproken
    Roossie in de knop
    Roossie in de knop
    Je jurk wordt nat, je handjes vuil en papa boos. Het beeld gaat niet van zijn netvlies. Hij vond het prima dat ze overdag alleen fietste. Zelfs midden in de polder. Hij had haar moeten waarschuwen, moeten beschermen. Zijn roossie in de knop.
    Zomerhitte
    Zomerhitte
    ‘Dan neem ik mijn camera mee’, typt hij.
    Ze zegt niets.
    ‘Of vind je dat opdringerig?’
    Rare vraag, schiet door haar hoofd. Ze hebben immers al afgesproken dat hij haar direct bij binnenkomst tegen de muur drukt. Terwijl ze helemaal niet weet of ze onmiddellijk seks durft te hebben. Hij ook niet, heeft hij bekend. Dus misschien drinken ze wel gewoon koffie.
    Boek lopen gie
    Boek lopen gie
    ‘Pak eens een handdoek voor me.’
    Sanne loopt naar de kast en geeft een handdoek aan haar vader.
    Hij kijkt haar verbaasd aan. ‘Nee, een handdoek.’
    ‘Ja, een handdoek.’ Ze wijst naar de rode keukenhanddoek.
    ‘Godverdomme, ik zeg toch: een handdoek!’ Zuchtend en kreunend komt haar vader overeind en loopt zelf naar de kast. Het doet pijn hem zo te zien. In korte tijd is hij een oude man geworden.
    ‘Hier! Een handdoek!’, zegt hij geïrriteerd als hij weer gaat zitten. Met schokkende bewegingen toont hij
    Laatste Moederdag
    Laatste Moederdag
    ‘En wat denk je van mij dan? Ik moet jullie allebei missen.’
    Niets begrijp ik van wat mama nu zegt. Haar hersenen zijn toch niet aangetast? Ik trek mijn wenkbrauwen op en kijk mijn broer aan. Hij reageert er niet op, maar stapt stevig door achter de rolstoel.
    Moffenhoer
    Moffenhoer
    ‘Ich liebe dich’, zei hij.
    ‘Ich auch.’
    Eva zag hem voor het eerst toen hij om haar persoonsbewijs vroeg. Ze kreeg een kleur door zijn vinger die de hare raakte. Joseph zag het en knipoogde. Zij werd nog roder. Snel liep ze door. Wat bezielde haar om te flirten met een Duitser?
    Verboden vruchten
    Verboden vruchten
    En haar man maar denken dat hij een keurige dame heeft getrouwd. Dyon blijft een tijd op een afstand staan. Met zijn ogen raakt hij alles aan. Haar zwarte laarzen met naaldhakken. Haar gespreide benen waardoor hij precies in het open kruis van haar slipje kijkt. Ze glimlacht, maar haar lippen trillen. Het ongemakkelijke gevoel windt haar op. Zij is zijn lustobject.
    Mijn Turkse kapper
    Mijn Turkse kapper
    ‘Lekker kort knippen nu het mooier weer gaat worden?’
    ‘Dan maakt mijn vrouw me af’, zeg ik. Ik lach. Moeders wil is wet.
    De kapper zet de wasbak bij me neer en trekt me aan mijn schouders achterover.
    ‘Belachelijk wat er dit weekend is gebeurd, hè!’
    Media vita
    Media vita
    In een plastic doosje legde hij het Playmobilpoppetje. Heel droevig keek hij erbij. Bram kreeg een brok in zijn keel bij het zien van het treurige spel van zijn zoon. Het kon ook niet anders dan dat het veel met zo’n mannetje deed. Nooit eerder had hij afscheid hoeven nemen van iemand. Zelfs niet van een hond of een kat.
    Half zeven
    Half zeven
    Lamlendig ligt hij op de bank. Als hij kon slapen, zou hij het doen. Maar dat lukt hem nooit overdag. En vreemd genoeg is dit geen vermoeidheid die verdwijnt met rusten. Net zoals die niet ontstaan is door inspanning. Het is etenstijd, maar hij kokhalst al wanneer hij alleen maar aan voedsel denkt. Bij iedere ademhaling lijkt iemand op zijn borst te drukken. Het maakt hem bang. Hij is licht in zijn hoofd. Dizzy? Nee, niet draaierig. Hij zweeft als het ware een stukje buiten zichzelf.
    Puberdagboek
    Puberdagboek
    Een tijdje terug, op 21 juni om precies te zijn, vierde Heleen haar verjaardag. Het was ontzettend gezellig. Ik heb bijna de hele avond met wat meisjes van mijn oude school zitten praten. Toen ik binnenkwam, viel me meteen een jongen op: Jurriaan. Ik had hem al eens gezien toen ik met Heleen in de stad was, maar toen heeft hij niet echt indruk gemaakt. Ik vond hem die keer zelfs helemaal niet leuk. Op Heleens verjaardag viel hij me echter direct op. Ik heb hem alleen de hele avond niet gesproken
    Roossie in de knop
    Roossie in de knop
    Je jurk wordt nat, je handjes vuil en papa boos. Het beeld gaat niet van zijn netvlies. Hij vond het prima dat ze overdag alleen fietste. Zelfs midden in de polder. Hij had haar moeten waarschuwen, moeten beschermen. Zijn roossie in de knop.
    Zomerhitte
    Zomerhitte
    ‘Dan neem ik mijn camera mee’, typt hij.
    Ze zegt niets.
    ‘Of vind je dat opdringerig?’
    Rare vraag, schiet door haar hoofd. Ze hebben immers al afgesproken dat hij haar direct bij binnenkomst tegen de muur drukt. Terwijl ze helemaal niet weet of ze onmiddellijk seks durft te hebben. Hij ook niet, heeft hij bekend. Dus misschien drinken ze wel gewoon koffie.
    Boek lopen gie
    Boek lopen gie
    ‘Pak eens een handdoek voor me.’
    Sanne loopt naar de kast en geeft een handdoek aan haar vader.
    Hij kijkt haar verbaasd aan. ‘Nee, een handdoek.’
    ‘Ja, een handdoek.’ Ze wijst naar de rode keukenhanddoek.
    ‘Godverdomme, ik zeg toch: een handdoek!’ Zuchtend en kreunend komt haar vader overeind en loopt zelf naar de kast. Het doet pijn hem zo te zien. In korte tijd is hij een oude man geworden.
    ‘Hier! Een handdoek!’, zegt hij geïrriteerd als hij weer gaat zitten. Met schokkende bewegingen toont hij
    Laatste Moederdag
    Laatste Moederdag
    ‘En wat denk je van mij dan? Ik moet jullie allebei missen.’
    Niets begrijp ik van wat mama nu zegt. Haar hersenen zijn toch niet aangetast? Ik trek mijn wenkbrauwen op en kijk mijn broer aan. Hij reageert er niet op, maar stapt stevig door achter de rolstoel.
    Moffenhoer
    Moffenhoer
    ‘Ich liebe dich’, zei hij.
    ‘Ich auch.’
    Eva zag hem voor het eerst toen hij om haar persoonsbewijs vroeg. Ze kreeg een kleur door zijn vinger die de hare raakte. Joseph zag het en knipoogde. Zij werd nog roder. Snel liep ze door. Wat bezielde haar om te flirten met een Duitser?
    Verboden vruchten
    Verboden vruchten
    En haar man maar denken dat hij een keurige dame heeft getrouwd. Dyon blijft een tijd op een afstand staan. Met zijn ogen raakt hij alles aan. Haar zwarte laarzen met naaldhakken. Haar gespreide benen waardoor hij precies in het open kruis van haar slipje kijkt. Ze glimlacht, maar haar lippen trillen. Het ongemakkelijke gevoel windt haar op. Zij is zijn lustobject.
    Mijn Turkse kapper
    Mijn Turkse kapper
    ‘Lekker kort knippen nu het mooier weer gaat worden?’
    ‘Dan maakt mijn vrouw me af’, zeg ik. Ik lach. Moeders wil is wet.
    De kapper zet de wasbak bij me neer en trekt me aan mijn schouders achterover.
    ‘Belachelijk wat er dit weekend is gebeurd, hè!’

    © 2013 - 2019 Sylvia Visser All rights reserved

    • Grey Facebook Icon
    • Grey Twitter Icon
    • Grey LinkedIn Icon
    • Grey Tumblr Icon
    • Grey Pinterest Icon
    • Grey YouTube Icon
    • Grey Instagram Icon
    • Grey Facebook Icon
    • Grey Twitter Icon
    • Grey LinkedIn Icon
    • Grey Tumblr Icon
    • Grey Pinterest Icon
    • Grey YouTube Icon
    • Grey Instagram Icon