Loslaten
verhaal
17 juni 2016
Dit moet stoppen. Hij is een schaduw van zichzelf. Een zielig hoopje mens. Ze laat hem niet los. Nu houdt hij zelfs in de gaten wanneer ze online is. Alsof hij dan dichter bij haar is. Om 19.55 uur voor de laatste keer. Eerst dacht hij dat ze met iemand een hapje eten was, maar nu om 23.58 uur heeft ze haar whatsapp nog steeds niet gecheckt. Normaal stuurt ze hem voor het slapen gaan een bericht, maar vanavond hoort hij niets. Ze ligt vast met die andere man in bed. Dat kan niet anders. Of misschien zelfs wel met nog een andere kerel. Wie zal het zeggen?
Hij kent zichzelf niet meer terug. Ze hoeft hem maar te bellen en hij staat voor haar deur. Als een totaal afhankelijke puppy. Alle waardigheid is hij verloren. Hij komt opdraven wanneer het haar uitkomt. Hij biedt haar een schouder wanneer zij daar behoefte aan heeft. Hij blijft bij haar slapen als zij geborgenheid wil. Hij neukt haar hard wanneer zij zin heeft in ruwe seks of juist zachtjes als zij verlangt naar tederheid. Ze hoeft slechts een berichtje te sturen en hij begint te stralen. Het maakt niet eens uit wat ze stuurt. Dat het van haar komt, is genoeg.
En het wordt niet minder als hij haar gezien heeft. Dan verlangt hij alleen maar meer naar haar. In zijn hoofd spelen de beelden zich steeds opnieuw af. Hoe ze naar hem kijkt. Naar hem lacht. Hem kust. Met hem vrijt. Hij wil dit niet. Nee, hij wil dit wel. Of eigenlijk wil hij die vreselijke onzekerheid niet, maar hij wil haar wel.
Hij moet haar loslaten. Het kan niet anders. Hij was zo goed bezig, maar vanochtend appte hij haar toch weer. Een moment van zwakte. En uitgerekend nu ligt ze daar met die andere vent. Het verklaart wel waarom ze continu online was de afgelopen week. Het doet hem denken aan de eerste periode dat zij contact hadden. Toen verstuurden ze ook de hele dag door berichten. Nu niet meer. Maar dat is natuurlijk zijn eigen schuld. Hij wilde afstand. Misschien is het al gestopt.
Lees ook:
