Sylvia Visser

schrijver, neerlandicus

Precies zoals hij was

Precies zoals hij was

verhaal

22 juli 2016

Media vita in morte sumus. Midden in het leven zijn wij in de dood. 26 jaar. Ik kan niet geloven dat hij er niet meer is. Zomaar weggerukt. Het was niet eens het midden. Het was het begin. Net afgestudeerd. Nog niet gesetteld. Ik kan helemaal niet zonder hem. Een kind behoort niet eerder te gaan dan zijn ouders. Dat is de verkeerde volgorde. Hij had nog zoveel om voor te leven. Ons, zijn familie, om te beginnen. Mijn man en ik. Maar ook zijn broer en zijn zus. Vroeger maakten ze weliswaar veel ruzie, maar ze houden van elkaar. En zijn vrienden met wie hij altijd sportte. Sporten was zijn lust en zijn leven. Net als sigaretten roken, veel sigaretten. Tegenstrijdig genoeg. Dat paradoxale, dat was hij ten voeten uit.

Zo moet hij herinnerd worden. Precies zoals hij was. Een jongen die midden in het leven stond. De gedachte aan hem in een kist maakt me naar. Mensen van tachtig liggen in een doodskist. Geen jongens van 26. Zijn uitvaart moet weerspiegelen wie hij was. Hij was altijd onder de mensen, dus nu ook. Ik wil dat zijn uitvaart wordt alsof hij erbij is. Het is immers zijn feestje. Ik ben weleens op een crematie geweest waar de kist open was. In eerste instantie schrok ik daarvan. Vooral omdat ik het niet wist en opeens recht in zijn gezicht keek vanaf het balkon waar ik zat. Dus dat moet anders. De mensen moeten het wel weten. Dan kunnen ze kiezen of ze er wel of niet bij willen zijn.

Maar die kist wil ik echt niet. Hij moet erbij zijn zoals hij was. Als ik aan hem denk, heeft hij zijn sportkleren aan en rookt hij een sigaret. Maar niet in een kist. Zou het ook mogelijk zijn hem op een stoel te zetten? Dat zou wel het allermooiste zijn. Dan kan hij zelf de zaal van het crematorium in kijken en zien wie er allemaal zijn. Zich verbazen over de hypocriete lui die na zijn dood opeens mooi weer spelen. En na afloop wil ik geen koffie met smerige, uitgedroogde plakken cake, maar een borrel met bier en wijn en sigaretten. Of moet hij daar misschien ook nog bij zijn?

Lees ook:

Genderneutraal

‘Belachelijk idee, die genderneutrale toiletten!’
‘Hoezo? We willen toch dat iedereen het gevoel heeft dat hij deel uitmaakt van onze maatschappij? Of zij of het’, zegt Shanti.
Laetitia lacht. ‘Ja, hoe verwijs je eigenlijk naar iemand die genderneutraal is? ‘Het’ klinkt niet zo aardig.’
‘Maar waarom wil je dan geen genderneutrale toiletten?’
‘Ik vind gewoon dat je dat niet mag vragen van bijvoorbeeld kleine horeca-uitbaters.’

Het sokkenmonster

Hij trekt zijn wenkbrauwen op. ‘Waar heb je het over?’
Een spottend lachje speelt om de lippen van zijn vrouw. ‘Dat ken je toch wel?’
Hij zucht. Heel irritant als ze zich op deze manier gedraagt. Ze zegt niks. Hij zal haar retorische vraag wel weer beantwoorden. Anders blijft ze zo doen.
‘Nee, ik ken het sokkenmonster niet.’ Hij rolt met zijn ogen. Wat is hij?! Vijf?
Ze lacht hardop. Onuitstaanbaar.

Media vita

In een plastic doosje legde hij het Playmobilpoppetje. Heel droevig keek hij erbij. Bram kreeg een brok in zijn keel bij het zien van het treurige spel van zijn zoon. Het kon ook niet anders dan dat het veel met zo’n mannetje deed. Nooit eerder had hij afscheid hoeven nemen van iemand. Zelfs niet van een hond of een kat.

Seksuele intimidatie

‘Krijg ik nog iets lekkers voor het slapen gaan?’
Ze twijfelt. Ze is moe. De hele dag hard gewerkt en nauwelijks rustig gezeten. ‘Wat zou je willen hebben dan?’
‘Heb je een rokje aan?’
Ze knikt en glimlacht daarna om haar eigen reactie. ‘Ja, mijn zwarte jurkje’, typt ze.
‘En eronder?’

Geen gewone baby

Wauw! Dat is een hoop geld. Voor 35 euro per uur wil zij wel oppassen. Al snel na haar reactie op de oproep krijgt ze een appje. ‘Heb je ervaring met baby’s?’, vraagt de vrouw. Ja, ze is kraamverzorgster. Maar haar papieren zijn hier in Nederland niet geldig. ‘Dus een luier omdoen dat lukt je wel?’ Zeker wel. ‘Ook als die van katoen is en je hem zelf met veiligheidsspelden op de juiste manier moet vastmaken?’ Honderd procent. Dat heeft ze allemaal in de opleiding geleerd. Er zijn immers ook baby

Arrogant kutwijf

Waar ze over moet schrijven? Over mij, over ons natuurlijk. Ik snap eigenlijk niet waarom ze dat niet allang gedaan heeft. Me dunkt dat ik haar toch wel voldoende inspiratie heb gegeven. Vrijwel dagelijks stuur ik haar berichten. Ik reageer op haar verhalen en foto’s. Eigenlijk op alles wat ze deelt. Ik stuur haar ook privéberichten, maar die beantwoordt ze nooit. Zelfs niet als ik er een sexy foto van mezelf bij doe. Dan vind ik haar een arrogant kutwijf.

Puberdagboek

Een tijdje terug, op 21 juni om precies te zijn, vierde Heleen haar verjaardag. Het was ontzettend gezellig. Ik heb bijna de hele avond met wat meisjes van mijn oude school zitten praten. Toen ik binnenkwam, viel me meteen een jongen op: Jurriaan. Ik had hem al eens gezien toen ik met Heleen in de stad was, maar toen heeft hij niet echt indruk gemaakt. Ik vond hem die keer zelfs helemaal niet leuk. Op Heleens verjaardag viel hij me echter direct op. Ik heb hem alleen de hele avond niet gesproken

Zomerhitte

‘Dan neem ik mijn camera mee’, typt hij.
Ze zegt niets.
‘Of vind je dat opdringerig?’
Rare vraag, schiet door haar hoofd. Ze hebben immers al afgesproken dat hij haar direct bij binnenkomst tegen de muur drukt. Terwijl ze helemaal niet weet of ze onmiddellijk seks durft te hebben. Hij ook niet, heeft hij bekend. Dus misschien drinken ze wel gewoon koffie.

Boek lopen gie

‘Pak eens een handdoek voor me.’
Sanne loopt naar de kast en geeft een handdoek aan haar vader.
Hij kijkt haar verbaasd aan. ‘Nee, een handdoek.’
‘Ja, een handdoek.’ Ze wijst naar de rode keukenhanddoek.
‘Godverdomme, ik zeg toch: een handdoek!’ Zuchtend en kreunend komt haar vader overeind en loopt zelf naar de kast. Het doet pijn hem zo te zien. In korte tijd is hij een oude man geworden.
‘Hier! Een handdoek!’, zegt hij geïrriteerd als hij weer gaat zitten. Met schokkende bewegingen toont hij

Laatste Moederdag

‘En wat denk je van mij dan? Ik moet jullie allebei missen.’
Niets begrijp ik van wat mama nu zegt. Haar hersenen zijn toch niet aangetast? Ik trek mijn wenkbrauwen op en kijk mijn broer aan. Hij reageert er niet op, maar stapt stevig door achter de rolstoel.

Genderneutraal

‘Belachelijk idee, die genderneutrale toiletten!’
‘Hoezo? We willen toch dat iedereen het gevoel heeft dat hij deel uitmaakt van onze maatschappij? Of zij of het’, zegt Shanti.
Laetitia lacht. ‘Ja, hoe verwijs je eigenlijk naar iemand die genderneutraal is? ‘Het’ klinkt niet zo aardig.’
‘Maar waarom wil je dan geen genderneutrale toiletten?’
‘Ik vind gewoon dat je dat niet mag vragen van bijvoorbeeld kleine horeca-uitbaters.’

Het sokkenmonster

Hij trekt zijn wenkbrauwen op. ‘Waar heb je het over?’
Een spottend lachje speelt om de lippen van zijn vrouw. ‘Dat ken je toch wel?’
Hij zucht. Heel irritant als ze zich op deze manier gedraagt. Ze zegt niks. Hij zal haar retorische vraag wel weer beantwoorden. Anders blijft ze zo doen.
‘Nee, ik ken het sokkenmonster niet.’ Hij rolt met zijn ogen. Wat is hij?! Vijf?
Ze lacht hardop. Onuitstaanbaar.

Media vita

In een plastic doosje legde hij het Playmobilpoppetje. Heel droevig keek hij erbij. Bram kreeg een brok in zijn keel bij het zien van het treurige spel van zijn zoon. Het kon ook niet anders dan dat het veel met zo’n mannetje deed. Nooit eerder had hij afscheid hoeven nemen van iemand. Zelfs niet van een hond of een kat.

Seksuele intimidatie

‘Krijg ik nog iets lekkers voor het slapen gaan?’
Ze twijfelt. Ze is moe. De hele dag hard gewerkt en nauwelijks rustig gezeten. ‘Wat zou je willen hebben dan?’
‘Heb je een rokje aan?’
Ze knikt en glimlacht daarna om haar eigen reactie. ‘Ja, mijn zwarte jurkje’, typt ze.
‘En eronder?’

Geen gewone baby

Wauw! Dat is een hoop geld. Voor 35 euro per uur wil zij wel oppassen. Al snel na haar reactie op de oproep krijgt ze een appje. ‘Heb je ervaring met baby’s?’, vraagt de vrouw. Ja, ze is kraamverzorgster. Maar haar papieren zijn hier in Nederland niet geldig. ‘Dus een luier omdoen dat lukt je wel?’ Zeker wel. ‘Ook als die van katoen is en je hem zelf met veiligheidsspelden op de juiste manier moet vastmaken?’ Honderd procent. Dat heeft ze allemaal in de opleiding geleerd. Er zijn immers ook baby

Arrogant kutwijf

Waar ze over moet schrijven? Over mij, over ons natuurlijk. Ik snap eigenlijk niet waarom ze dat niet allang gedaan heeft. Me dunkt dat ik haar toch wel voldoende inspiratie heb gegeven. Vrijwel dagelijks stuur ik haar berichten. Ik reageer op haar verhalen en foto’s. Eigenlijk op alles wat ze deelt. Ik stuur haar ook privéberichten, maar die beantwoordt ze nooit. Zelfs niet als ik er een sexy foto van mezelf bij doe. Dan vind ik haar een arrogant kutwijf.

Puberdagboek

Een tijdje terug, op 21 juni om precies te zijn, vierde Heleen haar verjaardag. Het was ontzettend gezellig. Ik heb bijna de hele avond met wat meisjes van mijn oude school zitten praten. Toen ik binnenkwam, viel me meteen een jongen op: Jurriaan. Ik had hem al eens gezien toen ik met Heleen in de stad was, maar toen heeft hij niet echt indruk gemaakt. Ik vond hem die keer zelfs helemaal niet leuk. Op Heleens verjaardag viel hij me echter direct op. Ik heb hem alleen de hele avond niet gesproken

Zomerhitte

‘Dan neem ik mijn camera mee’, typt hij.
Ze zegt niets.
‘Of vind je dat opdringerig?’
Rare vraag, schiet door haar hoofd. Ze hebben immers al afgesproken dat hij haar direct bij binnenkomst tegen de muur drukt. Terwijl ze helemaal niet weet of ze onmiddellijk seks durft te hebben. Hij ook niet, heeft hij bekend. Dus misschien drinken ze wel gewoon koffie.

Boek lopen gie

‘Pak eens een handdoek voor me.’
Sanne loopt naar de kast en geeft een handdoek aan haar vader.
Hij kijkt haar verbaasd aan. ‘Nee, een handdoek.’
‘Ja, een handdoek.’ Ze wijst naar de rode keukenhanddoek.
‘Godverdomme, ik zeg toch: een handdoek!’ Zuchtend en kreunend komt haar vader overeind en loopt zelf naar de kast. Het doet pijn hem zo te zien. In korte tijd is hij een oude man geworden.
‘Hier! Een handdoek!’, zegt hij geïrriteerd als hij weer gaat zitten. Met schokkende bewegingen toont hij

Laatste Moederdag

‘En wat denk je van mij dan? Ik moet jullie allebei missen.’
Niets begrijp ik van wat mama nu zegt. Haar hersenen zijn toch niet aangetast? Ik trek mijn wenkbrauwen op en kijk mijn broer aan. Hij reageert er niet op, maar stapt stevig door achter de rolstoel.